Demons Dance Alone

The Residents świętują swoje 30. urodziny (czy aby na pewno 30-ste?)! Mając 30 lat, wcale się nie zestarzeli, choć niektórzy sądzą, że Residents to nie ludzie… Tak jakby 30-lecie nie było wystarczającym powodem do świętowania (patrz: składankowa płyta "Petting Zoo") nasłynniejsi anonimowi muzycy w historii muzyki rockowej nagrali swój pierwszy naprawdę nowy album od 1998 roku: "Demons Dance Alone". Jest to zbiór dziwnie zdeformownych popowych piosenek, które świetnie można nucić nawet przy goleniu… Na tej płycie Residents powracają do swoich popowych korzeni i wytwarzają tą niesamowitą i dla nich jedynie charakterystyczną energię dekonstrukcji popu, która ich wczesne albumy takie jak "Duck Stab", "The Commercial Album" i "Stars & Hank" uczyniła klasykami swoich czasów. "Demons.." to, jak każdy wcześniejszy ich album, zdecydowanie najodważniejsza propozycja Residents (tak chyba mawiano o wszystkich kolejnych płytach w ciągu tych 30 lat), pop aż do bólu, bedący z jednej strony ironiczną karykaturą muzyki z list przebojów, a z drugiej, dzięki rozpoznawalnemu zawsze i wszędzie brzmieniu, kolejnym kamieniem milowym w historii muzyki pop…

Demons Dance Alone to album koncepcyjny wydany w 2002 roku. Większość materiału powstała podczas trasy koncertowej promującej dzieło Icky Flix, a jego głównym założeniem była chęć muzycznego przedstawienia ciemnej i melancholijnej strony ludzkiej duszy w sferze prywatności oraz intymności każdego człowieka. Według wywiadów prasowych udzielonych przez The Cryptic Corporation głównym impulsem dla kompozytorów były zamachy 11 września, w utworach nie pojawiają się jednak żadne wzmianki dotyczące tych wydarzeń. Całość kompozycji podzielona jest na trzy części: "Loss", "Denial" oraz "Three Metaphores" (pol. Strata, zaprzeczenie i trzy metafory).