One For The Soul

Od czasu, gdy Lizzy Mercier Descloux wydała Zulu Rock z 1984 r. jej pogoń za nowymi wyzwaniami nie ustawała. One For The Soul po raz kolejny reprezentował całkowity zwrot w jej karierze.

Tym razem znalazła się w Rio De Janeiro, co było o tyle istotne, że Brazylia uwolniła się niedawno z dwudziestu lat dyktatury. Ale w przeciwieństwie do szerokiego przyswajania lokalnego dźwięku na Zulu Rock, One For The Soul zapożycza bardzo swobodnie od kultury brazylijskiej.

Rio miało być ostatnim przystankiem przygód Lizzy i Michela i chociaż praca przebiegała szybko, często dochodziło do spięć. „Sesje były ciężką pracą” – mówi Kidron – „Lizzy nigdy tak nie śpiewała, niezależnie od tego, ile piła i nie ważne jak bardzo się starała. Chet był bardzo zniszczony przez narkotyk, miał bardzo małą wytrzymałość i zręczność … stąd głęboki, smutny, liryczny ton jego występów na albumie. ”

Sesje były tak bolesne, że cudem jest to, że pojawił się tak spójny, błyskotliwy zapis.