Instant

Wydany w 1995 roku podwójny album stanowi kulminację długiej drogi jaką przebyło the Ex od chaotycznego, kakofonicznego punk rocka do wyzwolonej improwizacji. Trudno właściwie określić, kiedy się ta droga rozpoczęła, wszak zespół od samego początku kierował się twarda regułą, żeby nie wracać do starych numerów (swoją drogą reguła ta się zdezaktualizowała), jako że jest to najpewniejsza droga do muzycznego zdziadzienia (tu przywoływali w wywiadach przykład U.K.Subs), konsekwentnie postanowili zatem, żeby zawsze robić coś nowego. Jest to już idea nader bliska improwizacji, która to począwszy od pierwszych płyt znajdowała sobie w ich muzyce coraz dogodniejszą przestrzeń do samorealizacji. Nie umniejszając wcześniejszym wydawnictwom, to od "Joggers & Smoggers" – nagranej razem z mnóstwem znamienitych gości – datować należy obranie kursu w stronę szeroko pojętej awangardy, kolejne nagrania po "Instant" są za to symptomami ich kolejnej przemiany.

Improwizacje obecne na niniejszych dwóch krążkach są utrzymane w tonie urokliwego free-improv, dają wyraz fascynacji folklorem afrykańskim. Konotacje tym wcale nie przeszkadza oryginalne instrumentarium, folk eksów brzmi tak samo folkowo zagrany na przesterowanej harmonijce ustnej i przemysłowych perkusjonlaiach jak na bongosach, podobnie podobnie ma się rzecz w przypadku konotacji free-jazzowych. Wyemancypowane już lata temu instrumenty z rodziny elektrycznych – właściwych muzyce rockowej – instrumenty którym miano instrumentu nadaje instrumentalista (niczym Dushamp i jego pisuar) oraz bardziej konwencjonalne – dajmy na to instrumenty dęte wystepują tutaj w różnorodnych zestawieniach pozostając każdorazowo spójnymi – podobnie jak liryka, hałas, plemienne transy i nieokiełznana ekspresja ani razu nie stają sobie na drodze pozostając w idealnej symbiozie – i tak jak całej twórczości the Ex nie należy postrzegać jako eklektyczną, a raczej jako świadectwo niekończącego się rozwoju i ekspansji właściwego tylko im gatunku.