The Big Mango

Po kilku wizytach w mieście w ciągu ostatnich lat, Osama (Sam) Shalabi przeprowadził się do Kairu w 2011 roku, zajmując mieszkanie jedną przecznicę od placu Tahrir, w samym środku egipskiej "arabskiej wiosny". Shalabi opisuje The Big Mango, swoje nowe, fenomenalne dzieło dla swojego big-bandu Land Of Kush, jako "list miłosny do Kairu", którego ramy wyznacza "piękne, surrealistyczne szaleństwo miasta… w czasie, gdy rozgrywały się radosne, przerażające i historyczne wydarzenia". Muzykę zainspirował także czas spędzony w Dakarze – przerwie od nieubłaganej intensywności Kairu – gdzie na senegalskiej scenie muzycznej Sam doświadczył podobieństw do innego swojego ważnego estetycznego i politycznego punktu odniesienia, brazylijskiej tropicalii. Poczucie "pozytywności, złożoności i radykalizmu w sztuce, która była również zabawna i radosna i niekoniecznie stanowiła część 'rewolucji', ale wydawała się być formą wrodzonego radykalizmu" – w połączeniu ze względną otwartością islamskiego społeczeństwa Dakaru, gdzie rola i obecność kobiet w życiu publicznym i prywatnym, a także zrelaksowana fizyczność i zmysłowość kultury w ogóle – stanowiły mocny kontrapunkt i poczucie obietnicy dla przyszłości Egiptu. The Big Mango jest jednym z wielu przydomków Kairu, ale przywołuje także słodycz, sukurs i zmysłowość muzyki z półkuli południowej, w jej wspomnianym już związku z szerszymi ruchami społeczno-politycznymi.

Montreal pozostaje pod wieloma względami domową bazą Shalabiego i miejscem, do którego na krótko powrócił pod koniec 2012 roku, by ponownie zebrać liczną grupę muzyków, którzy pomogli mu zrealizować jego wielkoformatowe dzieła orkiestrowe pod szyldem Land Of Kush. Praca nad partyturą The Big Mango z lokalnymi muzykami zaowocowała dwoma ekstatycznymi występami na żywo oraz sesją nagraniową w montrealskim studiu Hotel2Tango. Trzeci album Land Of Kush jest prawdopodobnie najbardziej skoncentrowanym i bezproblemowo satysfakcjonującym dziełem grupy.

The Big Mango rozpoczyna się w typowo dziwaczny i niekategoryzowalny dla Kush sposób, z powoli gotującym się gulaszem swobodnie improwizowanego instrumentarium, elektroniki, bezsłownych wokali i ukrytej seksualności/sensualności w dwóch początkowych utworach, "Faint Praise" i "Second Skin". Te sześć minut to niepowtarzalna, destabilizująca strategia Shalabiego – jego lizergiczne podejście do "rozgrzewki" orkiestry – która służy wprowadzeniu większości głosów instrumentalnych i montażu gatunków, które będą tworzyć resztę utworu, a jednocześnie przywołuje głębsze, konceptualne zainteresowania albumu: płeć, seksualność i status kobiet jako kultura wyzwalają sejsmiczne/rewolucyjne energie z realną możliwością towarzyszących im zmian w społeczeństwie obywatelskim i strukturze politycznej.

Dla Shalabiego płeć i kultura arabska to temat przewodni, który podjął wyraźnie na poprzednim albumie Kush, Monogamy (2011), i który bezsprzecznie napędza The Big Mango, gdzie po raz kolejny szereg wokalistek wywodzących się z montrealskiej społeczności indie rockowej zakotwicza utwory i przekazuje to, co w większości północnoafrykańskiego świata arabskiego pozostaje całkowicie radykalnym duchem równości płci, ekspresji i wyzwolenia.

Naturalna i ukryta libidinalna energia rock and rolla, która na Zachodzie od dawna uważana jest za oczywistość, w The Big Mango zostaje przywrócona, a główne utwory albumu – "The Pit", "Mobil Nil", "Drift Beguine" i zamykający płytę utwór tytułowy – są uwydatnione przez znakomite, dynamiczne kobiece wokale (i indywidualnie napisane teksty), odpowiednio Ariel Engle, Katie Moore, Elizabeth Anka Vajagic i Molly Sweeney. U podstaw każdego z tych wokalistów leżą jedne z najbardziej melodyjnych i rytmicznych tekstów Shalabiego, wyczarowujące postmodernistyczną psychodelię, która jest naprawdę sui generis. Zespół Kush dostarcza groove'ów, a soliści uwalniają ekskursje bardziej płynnie niż kiedykolwiek; dla wielu z tych muzyków to już trzeci raz, kiedy wczuwają się w muzykę Sama, wnikają w partyturę i podążają za jego dyrygenturą. W połączeniu ze szczytową intensywnością i elektryzującą wizją kompozytorską Shalabiego, The Big Mango jest spójne, błyszczy i wznosi się: to destylacja dźwiękowej trajektorii, którą Land Of Kush wytyczał przez ostatnie pięć lat.

Tracklista

1. Faint Praise

2. Second Skin

3. The Pit (Part 1)

4. The Pit (Part 2)

5. Sharm El Bango

6. Mobil Nil

7. St Stefano

8. Drift Beguine

9. The Big Mango