Sopot Surround

Ludzie to najciekawszy polski zespół łączący w swej muzyce żywe, jazzowe granie z domową elektroniką i abstrakt hiphopem. W skład grupy wchodzą: Krzysztof Arszyn Topolski, Michał Bunio Skrokiem, Mateusz Kuderski, Wojciech Mazolewski. Już same nazwiska muzyków powinny wystarczyć za rekomendację: Krzysiek, niegdyś perkusista Kobiet, współpracownik Marcina Dymitera w projekcie Emiter, Bunio znany zarówno ze swych produkcji hiphopowych jak i z licznych remiksów, Wojtek współpracujący z całą sceną trójmiejską i lider Pink Freud. Czy coś jeszcze trzeba dodać?

Rafał Księżyk (Antena Krzyku 2/2003):
Ludzie „Sopot Surround” post_post
Paralaksa „V 2.0” Pracownia Ludzie

Dwa albumy dające znać o tym, że wiatr od morza, znów niesie intrygujące dźwięki, a sprawdzone hasło Scena Trójmiejska raz jeszcze zmaterializowała się świeżo i oryginalnie. Obie płyty powstały w kręgu artystycznego kolektywu Pracownia Ludzie Gdańsk. Obie wydała ich własna oficyna Pracownia Ludzie – przy czym „Sopot Surround” doczekał się reedycji w barwach post_post, co jest w Polsce wartym odnotowania pierwszym tego typu wypadkiem, iż większa wytwórnia niezależna przejmuje wydawnictwo wytwórni miniaturowej. Pracownia Ludzie funkcjonuje od końca lat 90. i z jej przestrzeni wynurzyli się tacy artyści jak m. in. Legwan Allstars, Bunio, Arszyn i Ludzie właśnie. „Sopot ”, pierwszy album wydany poza ich własną CD-R’ową manufakturą mającą na koncie kilkanaście mniej lub bardziej oficjalnych wydawnictw (wcześniej była jeszcze kaseta Legwan Allstars dla Cpt. Sparky). Aż by się chciało nazwać go supersesją współczesnego trójmiejskiego undergroundu. Obok Arszyna, Bunia i Mateusza Kuderskiego w zespole pojawia się Wojtek Mazolewski (Paralaksa, Pink Freud), a produkcję zrealizowali Maciek Cieślak ze Ścianki oraz sam Bunio, jako solista-producent znany z dwóch abstrakt hip hopowych płyt nagranych dla TeeTo. . W abstrakcyjnych, instrumentalnych tematach przegryzają się postrock, jazz, abstract hip hop, ambient i electro. Całość spaja masywny groove, ale o smaku decyduje bezpretensjonalne szukanie barw i klimatów – całkowicie ponad podziałami, bez przywiązania do konkretnych stylistyk, oraz pewna garażowa szorstkość, która w spotkaniu z kojącą atmosferą i nowobrzmienową poetyką decyduje o specyficznym rysie płyty. Na polskim gruncie jest to jedna z najlepszych produkcji zderzających żywe granie z samplami i elektroniką. O tym, że wszystkie te atuty stają się znakiem rozpoznawczym całej Pracowni Ludzie świadczy jeszcze lepszy materiał zaprzyjaźnionej z nią Paralaksy. Paralaksa wywodzi się jeszcze z drugiej fali yassu, ale swe dojrzałe, a przy tym świeże oblicze ujawnia teraz w elektronicznej aurze i w składzie, który skurczył się – korzystnie – do duetu. Adam Kamiński i Wojtek Mazolewski podejmują aktualny dialog z neofusion i samplowanymi rekonstrukcjami jazzu. Wnosząc weń surową manierę improwizacji i nietuzinkową wrażliwość kolorystyczną uzyskują oryginalność jakość. Psycho – jazzowy ambient niekiedy abstrakcyjnie kojący, innym razem kostropaty uwodzi niebanalnym brzmieniem i całym wachlarzem kapryśnych surrealistycznych klimacików. W sumie jedna z najciekawszych polskich płyt, jakie słyszałem w tym roku.