Sonescent

Sonescent, nowy album Matchess, przyszedł do głowy Whitney Johnson, gdy przebywała w Dhamma Vhadanna Meditation Center na północ od Joshua Tree, podczas kursu medytacji Vipassana. Jest to dziesięciodniowy okres, który wymaga, oprócz innych kodeksów dyscypliny, praktyki Szlachetnej Ciszy: wyciszenia ciała, mowy i umysłu.

W ciągu ostatniej dekady muzyka Matchessa obejmowała przestrzeń zewnętrzną i wewnętrzną, poszukując niewidzialnego świata, który istnieje za światem, który widzimy na co dzień. W porównaniu z tym obecnym dziełem, słynna trylogia albumów składająca się z Seraphastry, Somnaphorii i Sacracorpy prezentowała się z ekstrawersją, w sposób, który można by nazwać tradycyjnym. Whitney sama grała i śpiewała wszystkie partie, czerpiąc niemal rytualnie z klasycznych, folkowych, elektronicznych i psychodelicznych antecedencji. Słuchanie tych płyt to słuchanie kogoś, kto medytuje nad muzyką.

Sonescent odwraca stronę tego procesu, muzyka jest medytacją, oddaną poprzez pamięć i proces nagrywania – w efekcie przedłużając medytację w jej wykonaniu. Miało to związek z doświadczeniem Vipassany. Whitney odkryła, że słyszy dźwięk swojego ciała jak nigdy dotąd. Dopiero gdy zaangażował się jej umysł, zaczęła słyszeć także pieśni, których nie była w stanie zapisać ani zaśpiewać i nagrać bez naruszenia praktyki Szlachetnej Ciszy. W końcu, kiedy wróciła z odosobnienia, zaczęła przypominać sobie to, co słyszała i zapisywać. Podczas pisania zdecydowała się na napisanie partytury do utworów dla innych muzyków, co było krokiem definiującym odejście od wszystkich poprzednich produkcji Matchess. Wymagało to czasu, najpierw na wyciągnięcie z siebie utworów, niemal jak wspomnień mięśni, i zapisanie ich jako muzyki. Następnie, dyrygowanie wybranymi przez nią zespołami, co było nowym i wymagającym kierunkiem w jej procesie. Kiedy już miała je wszystkie w pełni uchwycone, inne wspomnienie przeważyło, inspirując ostateczną formę albumu, w której Whitney umieściła utwory w rozległej pustce, z której się wyłoniły – w dużej mierze dyskretnej, ale akustycznie aktywnej przestrzeni wewnętrznej, w której utwory często tylko ledwie się odzywają, słyszane jakby z dużej odległości.

W przypadku Sonescent, krucha natura naszego stanu umysłu jest reprezentowana przez delikatność niemal całkowicie zdezintegrowanych dźwięków, które dryfują nieważko w i poza naszą percepcją. Aby stworzyć przestrzeń tego niewidzialnego świata, Whitney wykorzystał binuaralne fale sinusoidalne, syntezator ARP Odyssey, pętle i techniki miksowania bez wejścia. Edycja i miksowanie tego materiału oddaje go w postaci gazów, dymów i szeptów – wykwintnej ledwo-jasności.

Tracklista

A Almost Gone 18:00

B Through the Wall 17:59