Guitar & Voice

Eric Chenaux jest jednym z najbardziej szanowanych i doświadczonych kanadyjskich gitarzystów eksperymentalnych i autorów tekstów. Zaczynał w legendarnym zespole punkowym Phleg Camp z Toronto we wczesnych latach 90-tych i niestrudzenie poszerzał swoje muzyczne możliwości w niezliczonych zespołach improwizacyjnych, awangardowo-folkowych, zdeformowanym jazzie i muzyce współczesnej w latach 2000. Od 2006 roku Constellation jest domem dla twórczości Chenaux opartej na piosenkach. Jego czysty głos i erudycyjny liryzm opierają się na unikalnej technice gitarowej i głębokim zanurzeniu w tradycjach popu i folku od średniowiecza po postmodernizm.

Czwarty album dla tej wytwórni, zatytułowany po prostu i trafnie Guitar & Voice, to coś, co w dosłownym sensie można nazwać jego pierwszym albumem solowym, ponieważ na nagraniu słychać tylko grę i śpiew Chenaux; żadnych muzyków gościnnych ani wspomagających, minimalna ilość overdubów i rygorystyczna struktura, w której na przemian pojawiają się długie, liryczne utwory oparte na wokalu i krótsze, kakofonicznie harmonijne instrumentale ze smyczkiem gitarowym.

Chenaux postrzega całość Guitar & Voice jako balladę. Cztery utwory śpiewane na płycie są wyraźnie balladami, ale przefiltrowanymi przez wyjątkową, zniekształconą, załamującą się, gatunkową soczewkę Chenaux. Wpływy jazzu, consort-music, free/improv, szkockiego folku, psych/noise, średniowiecza, baroku i popu nie tyle konkurują ze sobą, co syntetyzują się na różne sposoby w tych czterech utworach. Rozdzierające serce teksty Chenaux, wygłaszane mocnym, ale łagodnym tonem, są zestawione z nieustannie zmieniającym się wachlarzem dźwięków i strategii wydobywanych z akustycznej gitary nylonowej (z pomocą niewielkiego, ale fachowo zastosowanego zestawu wah-, freeze- i fuzz-pedałów). Tradycyjne struktury piosenek i łuki liryczne udaje się jakoś zakotwiczyć w nieustannie zaskakującej, nieprzewidywalnej i wirtuozerskiej kontrapunktycznej pracy gitary, zawsze na granicy dźwiękowego eksperymentu i improwizacji. Ballady Chenaux brzmią jak żadne inne.

Z wyjątkiem "Sliabh Aughty" – pięknie wysmażonego 8-minutowego hendrixowskiego utworu (gdyby Jimi śpiewał irlandzką melodię zamiast amerykańskiego hymnu narodowego) – wszystkie instrumentale na płycie są swego rodzaju miniaturami. Każdy z nich to utwór na gitarę smyczkową, nagrany akustycznie, ponownie wzmocniony przez głośniki Leslie i ponownie nagrany w charakterze instalacji w studio. Każdy z tych krótkich utworów przesuwa się i ślizga po strumieniu harmonicznych konsonansów i dysonansów, gdzie motywy melodyczne są nieustannie narażone na poślizgnięcia, a każdy z nich ma na celu nadanie ram i rozszerzenie sentymentów (i sentymentalizmu) ballady, która jest podstawą całego albumu. Jak podkreśla Chenaux: "To nie są interludia. To ballady o tych samych zainteresowaniach, co 'piosenki'. Podobnie brzmią. Podobnie flirtują z marginesem w stronę romantyzmu. Wyobrażona dziwność romantyzmu, ale przepuszczona przez psychodeliczną soczewkę".

Tracklista

A1 Amazing Backgrounds

A2 Simple/Frontal

A3 Dull Lights (White Or Grey)

A4 Sliabh Aughty

B1 Le Nouveau Favori

B2 Put In Music

B3 Genitalia Domestique

B4 However Wildly We Dream

B5 Glitzing For Stephen Parkinson