Czerwone Samochody I Białe Dziewczyny

Oto co sam artysta ma do powiedzenia na temat płyty: „Nie jest to klasyczny hip-hopowy album, nie jest też newschoolowy, jest chyba po prostu taki mój. Dążyłem do tego, aby wypracować sobie swój własny, oryginalny styl, ale jednocześnie bez silenia się na oryginalność. Główny nacisk położyłem na treść. Jest dużo historii, 3-zwrotkowe utwory, które są częścią całości, a jednocześnie stanowią odrębne „dzieło”. Jeśli chodzi o formę, postawiłem na czysty, spokojny flow, dobrą dykcję, taki jest mój styl. Nie ma tu gier słownych i szybkich nawijek, nie pasowało mi to do koncepcji płyty. Ktoś mi kiedyś powiedział, że łączę w swojej działalności mainstream z undergroundem, bardzo spodobała mi się ta opinia i nawet jeśli tak nie jest, to na pewno będę do tego dążył w przyszłości, ponieważ niezależność artystyczna i prawdziwość mojego rapu to coś czego nigdy nie dam sobie odebrać, a bardzo chciałbym robić właśnie takie prawdziwe rzeczy w mainstreamie. Płyta w dużej mierze porusza wątek moich relacji z kobietami. Przewija się też na niej motyw samochodów, które są moją wielką pasją, a w kontekście tytułu albumu symbolem marzeń („za wszystko o co walczymy, czerwone samochody i białe dziewczyny”)”.