Birth Canal Blues

Jedną z najbardziej zauważalnych zmian na tej płycie jest personel. Zamiast ogromnego i nieporęcznego kolektywu muzyków, tym razem jest to tylko Baby Dee na klawiszach, Tibet na wokalu i Andrew Liles, pełniący zwykłą rolę.

Styl jest mniej impresjonistyczny, bardziej tradycyjnie melodyjny, kreśli pięknie symetryczne figury fortepianu inspirowane muzyką popularną lub grą w kościele. Teksty coraz bardziej koncentrują się na proroctwach biblijnych. W innym sensie wydaje się to całkowicie sprzeczne z pokrewnymi apokaliptycznymi wizjami, tworząc nieortodoksyjną hybrydę delikatnego popu i okrutnych, niezdecydowanych wizji teleologicznych.