Piosenki Toma Waitsa – Single

 Chrapliwy głos wydobywający się spod samych stóp dokucza niczym kac; to Ford Merkury model 56 z pękniętą rurą wydechową ,tłumik ,który o coś wyrżnął. To wrzask wykidajły w momencie zamykania baru ,to głos podarowany przez Nowy Orlean.

                                                       TO TOM WAITS !

Tom Waits to postać kultowa : wokalista, poeta, kompozytor, instrumentalista,
aranżer, aktor – urodzony w Stanach Zjednoczonych w roku 1949.
Stały adres zamieszkania – Los Angeles, Kalifornia.

Tom Waits to symbol amerykańskiego włóczęgi, legenda światowego undergroundu, miłośnik Burbona i kobiet, lecz także ekscentrycznego sposobu bycia i ciętego języka.

Muzyka Waitsa, to specjalna dźwiękowa przestrzeń, w której nie tylko słychać, ale i czuć – dym , kurz, opary alkoholowe.
To muzyka pełna brudu, przypadkowego hałasu, a jednak doceniona przez poważną krytykę muzyczną.
To muzyka w której nieustannie mieszają się wpływy rhythm and bluesa z jazzem z weillowską balladą, muzyką teatralną, wodewilową a niekiedy wręcz cyrkową.

Kazik Staszewski to postać kultowa: wokalista, poeta, kompozytor, instrumentalista, aranżer, aktor – urodzony w Polsce w roku 1963 .
Stały adres zamieszkania – Warszawa, Polska .

Kazik Staszewski – to najwybitniejszy artysta polskiej sceny rockowej, bard młodej polskiej inteligencji.

Nieokiełznaną, kameralną i mroczną twórczość Waitsa Kazik poukładał, zrytmizował i wzbogacił aranżacyjnie.
Jego aranżacje nadały balladom Waitsa bardziej zdynamizowany charakter, bardziej rockowe, nasycone instrumentalizacją brzmienie .

Zmierzyć się z legendą Toma Waitsa to wydawać by się mogło zadanie karkołomne. Udało się to jednak Kazikowi Staszewskiemu.

Ocena zderzenia tych dwóch silnych twórczych indywidualności – Toma Waitsa i Kazika Staszewskiego – została przez dziennikarzy i fanów obu bardów okrzyknięta jako prawdziwe muzyczne wydarzenie!

„Aranżacje wszystkich osiemnastu zagranych tego wieczoru utworów zostały bardzo starannie i precyzyjnie przygotowane. Nie przewróciły oryginałów.
Dzikie ,nieokiełznane ,ascetyczne w formie i snujące się piosenki Waitsa zostały raczej poukładane (…)
Straciły może na tej typowej waitsowskiej psychodelii i „kakofonii” ,ale zyskały bardziej balladowy charakter ,nowe brzmienia ,a momentami nawet bardziej gęste melodie (…) „
/ Gazeta Wyborcza /

„Największe różnice zarysowały się jednak w sposobie śpiewania Staszewskiego.
Waits podaje tekst „z wycofania” , jego barwa przesiąknięta jest knajpianym splinem o czwartej nad ranem przy ostatniej kolejce ,wyczuwa się u niego charakterystyczny niepokój ,pozorne znudzenie ,czy pełne rezygnacji zmęczenie. Kazik natomiast każdą frazę atakuje ,jest mocno zaangażowany. Zawsze w natarciu.” / Gazeta Wyborcza /

„To był oczywiście inny Waits. Zamiast jego charakterystycznie zachrypniętego głosu słyszeliśmy rozwibrowany głos Kazika z różną intensywnością poddający się dyscyplinie ballad.” / Rzeczpospolita /

Tom Waits po raz pierwszy udzielił zgody na przekłady swoich piosenek.

Ich wybór to przegląd najbardziej znanych utworów Waitsa, po raz pierwszy oficjalnie i za zgodą autora przetłumaczonych na język polski.

Przekłady zostały autoryzowane przez samego Toma Waitsa i współpracującą z nim Kathleen Brennan , a prawa autorskie przekazane firmie VIP – Production / Ewa Gil-Kołakowska / przez Jalma Music i Warner Poland.

Tom Waits i Kazik Staszewski

Dwie niezwykłe osobowości. Dwa bardzo odległe miejsca na Ziemi .
Dwóch twórców różnych pokoleń. Dwie nieporównywalne poetyki .
Dwa odrębne style muzyczne. Dwie indywidualne kreacje sceniczne.
Co więc łączy tych Artystów?
Niezależność.
Niezależność jako wartość nadrzędna nad wszelkimi innymi wartościami .
Niezależność jako sens życia, sens twórczości.

To niezwykłe spotkanie zaowocowało niezwykłą płytą – opowieścią o współczesnym czasie, w którym niezależność jest nieustannie wikłana w sieć tragicznych uzależnień i w którym Rozpacz płynie rzeką poprzez świat.
Barwne muzyczne miniaturki zabierają słuchaczy w podróż do podziemnego świata, miejskiego i ulicznego życia, do świata frustratów, włóczęgów, nocnych marków, barowych filozofów i alkoholików egzystujących gdzieś na peryferiach społecznego mainstreamu.
To podróż w głąb zakamarków ludzkiej duszy, tam gdzie podobno mieszka cała prawda o człowieku… Smog uliczny, zwariowani ludzie, szum samochodów, hałaśliwi sąsiedzi, zapchane, wypełnione tanim Burbonem bary, puby bez piwa, miasteczka gdzie mieszka smutek. Gorzko słodkie opowieści o miłości na tylnym siedzeniu taksówki, mroczne odyseje o zdradzie, o zawiedzionym zaufaniu – takie z krawędzi ciemności, z krawędzi maniakalnego snu. To drobiazgowa i liryczna podróż w głąb zakamarków ludzkiej duszy, tam gdzie podobno mieszka cała prawda o człowieku…