So You Are… So You’ll Be

So You Are…So You'll Be jest siódmym studyjnym albumem White Hills i został nagrany z Martinem Bisi (Sonic Youth, Brian Eno, Swans) w BC Studios, gdzie White Hills nagrali również "Frying On This Rock" z 2012 roku.

Długo po tym jak człowiek przestanie istnieć, długo po tym jak góry wpadną do morza, długo po tym jak oceany wyschną, długo po tym jak słońce wybuchnie i wyparuje z planety Ziemia – ślad ludzkości we wszechświecie będzie nadal odczuwalny. Będzie to kolista fala radiowa wytworzona w XX i XXI wieku, która przez całą wieczność będzie podróżować w kosmos, jak gdyby była spowodowana przez mały kamyk wrzucony do idealnie nieruchomego stawu. I ta cienka, elegancka fala będzie zawierała jedyne pozostałości tego, czym byliśmy. W niej znajdą się wszystkie nasze filmy, radio, telewizja, komunikacja elektroniczna i działalność internetowa. Będzie zawierała całą naszą sztukę, historię, wiadomości i rozrywkę, w całej jej głupocie, chwale, niekonsekwencji i błyskotliwości, zmierzając przez pustkę aż po kres czasu.

I jadąc na tej fali, poza Ramieniem Oriona, przez Bramę Tannhausera, aż do głębokiego pola Hubble'a, będą najjaśniejsze impulsy informacji zakodowane w szczytach i dołach. I kiedy ten impuls dotrze tam, gdzie sama ewolucja przekształciła się w coś nowego, uderzy w odpowiednik istoty, która zwróci się do odpowiednika przyjaciela i użyje swojego odpowiednika ust, aby powiedzieć odpowiednik: " Koleś…. Poważnie… Koleś… Czy ty to właśnie słyszałeś?".

Bo nowojorskie space rockowe trio White Hills są przeciwieństwem komety. Zasysają eksplozję energii z powierzchni Ziemi; z historii wzmocnionej muzyki rockowej, z pogody, z duchowości, z adrenaliny, z historii syntezowanej muzyki elektronicznej, z używania substancji, z filozofii, z przyjaciół i wrogów, z pierdolonej elektryczności, i skupiają ją w oślepiającą wiązkę energii, którą odbijają z powrotem w pustkę. A ta wiązka to wiadomość. To oświadczenie, w którym czytamy: "Pieprzyć was. Jesteśmy tutaj. Dajemy czadu, dlatego jesteśmy".

W sierpniu ukaże się ich siódmy pełnowymiarowy album studyjny, który nosi tytuł So You Are… So You'll Be. Dave W na gitarach, syntezatorze i wokalu, Ego Sensation na basie, syntezatorze i wokalu oraz Nick Name na perkusji, to jak dotąd najbardziej skoncentrowany wybuch psychodelicznego, międzygwiezdnego rocka. Zespół występuje również w nadchodzącym filmie Jima Jarmuscha "Only Lovers Left Alive", który miał swoją premierę w Cannes na początku tego roku, u boku Tildy Swinton, Mii Wasikowskiej i Johna Hurta.

Album jest płonącym totemem rock&rollowej empowermentu i woli mocy, jakby nadzorował go duch Nietzschego w skórzanych spodniach, lustrzanych okularach, dobrze dopasowanej kubańskiej koszuli i dzierżący Flying V. Opierając się na solidnych fundamentach położonych przez zeszłoroczny, znakomity "Frying On This Rock", zespół wrócił do BC Studios na Brooklynie, by nagrać kolejny album z Martinem Bisi. Tym razem mogliby z łatwością wydać wspaniały potrójny album, ale uznali, że prędzej porzucą większość materiału, aby uzyskać najbardziej skoncentrowany wybuch White Hills w ich najpełniejszym możliwym potencjale na jednym krążku.

Po dekondycjonującym i deprogramującym wybuchu elektronicznego hałasu, jakim jest 'InWords', album otwiera się właściwie wezwaniem do broni, 'In Your Room' – szalejącym po wieżowcu kawałkiem mantrycznego metalu o sile Mudhoney, który nakazuje ci porzucić wszelkie wątpliwości i strach, abyś mógł rozpocząć swoją wyprawę w głąb siebie. Dla dostrojonych, włączonych głów jest 'The Internal Monologue', ekstatyczny, drżący kawałek niebiańskiego, kwasowego drona, po którym następuje post-Hawkwind, post Pętla transmisji 'So You Are… So You'll Be'. Jest jeszcze więcej komputerowego deprogramowania poprzez 'OutWords', zanim White Hills każe ci się schować przed ołtarzem stoogies'owego proto-riffu, świętego Ur-riffu, wypaczającego umysł, srebrnego, maszynowego hiper-riffu, jakim jest 'Forever In Space (Enlightened)'. Ale po tym katastrofalnym szoku, ledwo jest czas na przetworzenie tego, co właśnie się stało, zanim zostaniesz zanurzony w wyjącym lizergicznym bagiennym rocku 'Rare Upon The Earth', a jedynie echo syntezatorowego krajobrazu 'Circulating' oferuje trochę wytchnienia. Album rozwija się bez wysiłku do pełnego przepychu 'MIST (Winter)', w którym silnik z linii syntezatorowych Johna Carpentera włożony jest w lśniące podwozie La Dusseldorf, tworząc jakiś boski rydwan.

W ich ośmioletniej historii, w której ukazało się siedem albumów studyjnych i niezliczona ilość kolaboracji, splitów, EP-ek, płyt live, singli tylko z trasy, 7-calówek, limitowanych edycji CD i innych spin offów, jest to jak dotąd najlepsze osiągnięcie White Hills… a to już coś. Ale to z kolei mówi coś o potrzebie Dave'a W, by wciąż ulepszać to, co już osiągnął. Z pewnością odpowiedział na swoje powołanie – odważnie poprowadzić wiernych w najdalsze i najbardziej niezbadane rejony kosmicznego rocka.

Od tego czasu zespół ustanowił międzynarodowy złoty standard tego, co oznacza bycie kosmicznym zespołem rockowym w XXI wieku. Ale może najlepiej pozwolić samemu Dave'owi wyjaśnić, co właściwie oznacza dla niego space rock: "Ciężka psychodeliczna muzyka może dostarczyć myślący umysł przez drzwi do większego wszechświata. Chcę, aby ludzie znaleźli przestrzeń do medytacji. W dzisiejszych czasach wszyscy jesteśmy nieustannie atakowani i obijani mnóstwem bzdur. Osobiście uważam, że wyciszona muzyka ekstremalna przenosi mnie w bardzo spokojne miejsce. Mam nadzieję, że bardziej niż cokolwiek innego, nasza muzyka doprowadzi innych do tego miejsca oświecenia i ekstazy."

Dalej, kochanie. Dalej.

-John Doran, maj 2013 r.

Tracklista

1. InWords 00:24

2. In Your Room 05:49

3. The Internal Monologue 05:30

4. So You Are… So You'll Be 07:27

5. OutWords 00:54

6. Forever in Space (Enlightened) 07:54

7. Rare Upon the Earth 07:23

8. Circulating 01:40

9. MIST (Winter) 06:51