Romances

“Gdyby Mike Patton żył w Związku Radzieckim klatka piersiowa już dawno by mu się zapadła pod ciężarem orderów “Przodownika Pracy”. Ten genialny muzyk-stachanowiec po raz kolejny wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom i steruje w kierunku najdowolniejszych z możliwych interpretacji proponując tym razem do spółki z Johnem Kaadą zestaw… romantycznych pieśni. Ale – uwaga! Jak zwykle u Pattona nic nie jest takie jakim się wydaje i jeśli już mowa o muzycznej ilustracji romansu to za bohaterów musiałby on mieć Alicję w Krainie Czarów i Kapelusznika albo co najmniej pokracznych bohaterów uwięzionych w Lynch’owskiej rzeczywistości: np. dwóch nurków uwięzionych na dnie Rowu Mariańskiego. “Romances” bowiem bardziej przypomina ścieżkę dźwiękową do filmu (wpływ Kaady i jego instrumentarium oscylującego między organami, harmonijką ustną a harfą jest tu doskonale widoczny) niż romantyczne hymny w klasycznym wydaniu. Coś jakby alter ego “Director’s Cut”. Obaj szaleńcy inspirowali się rzekomo twórczością klasyków pokroju Mahlera, Liszta, Szopena czy Brahmsa, ale złoty medal dla tego, kto odnajdzie te inspiracje w studni, do której wepchną go Kaada i Patton. To mniej więcej tak jak by ktoś zainspirowany “Pamiętnikiem Bridget Jones” napisał “Encyklopedię Techniczną”. Całkowity obłęd. A co u Pattona? Ano po staremu – wciąż w najlepszej formie. Swobodne przejścia od charakterystycznych “posapywań” do najwyższych lotów wokaliz przenoszą zawartość tego albumu w dziewiąty wymiar, albo gdzieś w tych okolicach. Rzecz bez wątpienia dziejowa. Przynajmniej na pewno dla miłośników “Medulli” Bjork, a dla fanów nieistniejącego już Faith No More na pewno nie. Ja jestem zachwycony.” (Miłosz Habura, www.nuta.pl/plyty/plyta.html?id=1374)
 

TRACKLISTA:

1 Invocation
2 Pitié Pour Mes Larmes
3 Aubade
4 L’Absent
5 Crépuscule
6 Viens, Les Gazons Sont Verts
7 Seule
8 Pensée Des Morts
9 Nuit Silencieuse