Silver Session For Jason Knuth

tak naprawdę nie znaliśmy Jasona Knutha – możliwe, że go spotkaliśmy lub byliśmy z nim w tym samym pokoju, ale nie przypominamy sobie… Usłyszeliśmy o jego śmierci w Internecie – lawina smutnych i zaskoczonych reakcji – ludzie pytali nas, czy jesteśmy świadomi tego, jak bardzo utożsamiał się z naszą muzyką i był jej orędownikiem – jako dyrektor muzyczny Kusf najwyraźniej używał Sy jako standardu do tworzenia list odtwarzania – rzeczywiście na jego pogrzebie jego przyjaciele zagrali "the diamond sea" w uznaniu jego entuzjazmu wobec nas – był pieszczotliwie nazywany "sonic knuth" … tutaj w NY, tak daleko od społeczności sf, byliśmy poruszeni i bardziej niż zaintrygowani. Dowiedzieliśmy się, że Jason był żywym, uwielbianym gościem na scenie muzycznej z całkowicie szczerym entuzjazmem dla sztuki i muzyki. Jego zachowanie najwyraźniej ukrywało złożone życie wewnętrzne, które doprowadziło do samobójstwa. Jakie były uczucia Jasona wobec jego własnej ludzkiej egzystencji, możemy nigdy się nie dowiedzieć, ale wiemy, że wielu będzie za nim tęsknić jako za towarzyszem. Sonic Youth chciał wykonać gest w jego stronę, a także skupić się na zapobieganiu samobójstwom. wpływy z tej płyty pomogą sfinansować infolinię zapobiegania samobójstwom w San Francisco (415-781-0500). płyta jest produkowana i dystrybuowana przez Revolver, firmę blisko i osobiście związaną z Jasonem.

notka o muzyce: srebrne sesje pochodzą z wieczoru, kiedy musieliśmy zrobić wokalne dogrywki do "a thousand leaves" – zespół na górze wbijał jakieś funkowe metalowe przestery i nie mogliśmy "śpiewać" poprawnie (?!) – postanowiliśmy walczyć z ogniem roztopioną lawą. ) — postanowiliśmy zwalczyć ogień roztopioną lawą i włączyliśmy każdy wzmacniacz, jaki posiadaliśmy, na 10+ i oparliśmy o nie tyle gitar i basów, ile byliśmy w stanie podłączyć, a one ryczały/ŚWIECIŁY jak samoloty płonące nad Pacyfikiem — mogliśmy wejść do pokoju gry tylko z rękami mocno przyciśniętymi do uszu, a nawet wtedy było to fizycznie oszałamiające — uruchomiliśmy chory przestarzały beatbox przez p.a. i wydmuchiwał on horrendalne zniekształcone pulsacje. Oczywiście nagraliśmy całość i kilka miesięcy później zmiksowaliśmy ją w częściach, ultra-przetwarzając ją na zupełnie inny "kawałek" – w pewnym sensie to moja ulubiona płyta – mam nadzieję, że Jasonowi się spodoba. — dalej, dalej, dalej

— thurston/sonic youth/nyc 1998.