Pseudo Musica Pro Publico Bono

Debiutancka płyta winylowa zaginionego zespołu Pseudo Dagestan pt. ,,Pseudo Musica pro Publico Bono”

Bolesław Tkańczak (Болеслав Тканьчак) po przedostaniu się z Dagestanu na teren Mazowsza w 2012 r. rozszczepił swoją osobowość i wyemanował postać Dagmary Matysek (Дагмара Матысек), pewnego rodzaju koleżanko-partnerki. Więc oboje są generalnie składem zespołu Pseudo Dagestan.

W pewnym momencie Dagmara Matysek zaczęła odczuwać wibracje błony. Nakazała za pomocą próśb i gróźb, aby nagrać wydobywające się z niej odgłosy muzyki tak jakby ludowej i utrwalić je na dysku z poli(chlorku winylu) dla pożytku publicznego. W sumie na płycie jest oprócz tego też coś na podobę czyli covery, remixy, cut-upy, pastisz i la musique concrète.

Następnie zły los sprawił, że oboje wkrótce zaginęli na wyprawie mającej na celu zdobycie słynnego starożytnego żyroskopu i bałałajki, a najprawdopodobniej polegli, zmarli lub zginęli. Jednak dobry los sprawił, że swoje wytwory (oraz pełnomocnictwa do odbioru nagród) pozostawili w spadku wytwórni Voytula, która niniejszym oddaje to unikatowe dzieło do rąk melomanów, mitomanów i narkomanów.

W międzyczasie udowodniono znacznie ponad bezsprzeczną wątpliwość naukową, że dźwięki z Tkańczaka szczęki mają właściwości terapeutyczno-magiczne, a Dagmary melodie kończą się plamą na spodnie.

Płyta nagrana została telefonem Nokia 222, a mix został dokonany na komputerze HP mini w 2012r. w Górze Kalwarii.

Obecnie losy zespołu nie są znane.