O Seuil

Siedem lat po "Drachen" seria Minds Travels zaprasza do poznania nowego albumu Mathiasa Delplanque z Nantes: "Ô Seuil". Ekspert w dziedzinie pejzaży dźwiękowych, Mathias Delplanque jest przede wszystkim artystą o wielu twarzach: kompozytor muzyki elektronicznej, performer, improwizator, projektant instalacji dźwiękowych, twórca dźwięku dla tańca i teatru… Wszystkie te cechy pozwoliły mu zwielokrotnić swoje muzyczne podróże i nieustannie rozwijać proces twórczy.

Mówi się, że tworzy "utwory, które są jednocześnie perspektywiczne i introspektywne, wyrafinowane i łatwo dostępne, w sercu których dobrze jest się poruszać i być poruszonym" (Mouvement). Skrupulatny kompozytor utworów atmosferycznych, które postrzega jako "oceany dźwięku", Mathias Delplanque znany jest również ze swoich wycieczek w stronę dub techno (projekt Lena), a także ze współpracy z różnymi muzykami używającymi tradycyjnych instrumentów: Koreańczykiem E'Joung-Ju (grającym na geomungo w duecie Keda), czy Nazarejczykiem François Robinem (grającym na veuze, duduk i mizmar w duecie L'Ombre de la Bête).

Ta różnorodność projektów nie przeszkadza mu w ujawnieniu muzycznej drogi o dużej spójności. Ten szesnasty w ciągu ponad dwudziestoletniej kariery album pod swoim nazwiskiem po raz kolejny pokazuje, że człowiek z Nantes jest twórcą sprawnym, ciekawym i pełnym pasji.

"Ô Seuil" został pomyślany jako bezpośrednia kontynuacja "Drachen" (jego poprzedniego solowego albumu, wydanego w 2015 roku nakładem Mind Travels). To samo

upodobanie do potężnie immersyjnych utworów dźwiękowych, opartych na elektronicznie przetworzonych instrumentach akustycznych, można tu odnaleźć. Album jest wystawą nieustannie zmieniających się obrazów dźwiękowych, na przemian prostych i złożonych, stale oscylujących między światłem i cieniem. Mathias Delplanque nadal rozwija swoje matierystyczne podejście do dźwięku, który rzeźbi, wydrąża, wycina i modeluje bez końca, niczym kompozytową rzeźbę.

Ale ten nowy album różni się od poprzedniego pod wieloma względami. Przede wszystkim oznacza powrót rytmu w twórczości Mathiasa Delplanque, poprzez wykorzystanie szerokiej gamy instrumentów perkusyjnych: dafów, gongów, cymbałów, bębnów, metalowych perkusji… Seuil 3 i Seuil 6 prezentują wszystkie aspekty muzyki transowej, silnie inspirowanej różnymi bliskowschodnimi tradycjami muzycznymi. Threshold 8 przywołuje niektóre barwy i rytmy muzyki Azji Południowo-Wschodniej. Pozostałe utwory regularnie czerpią z powolności i ciężkości perkusji doom metalu.

Jaśniejszy od swojego poprzednika "Ô Seuil" prezentuje nowy charakter melodyczny i wzbogaconą pracę harmoniczną. Instrumentarium zostało poszerzone: bas, gitary, lira korbowa, veuze…, na które odpowiadają analogowe syntezatory, starające się brzmieć jak akustyczne instrumenty.

Utwory (jak i sama płyta) niosą ze sobą silny ładunek narracyjny i przypominają kręte opowieści, których zakończenia zawsze wydają się nieprzewidywalne. Pomimo niezwykle starannej produkcji, to właśnie przypadkowość jest najlepszą częścią. Obfite dzieło "Ô Seuil" nie odżegnuje się od upodobań autora do "symfonicznej" muzyki elektronicznej, grającej na kontrastach: bluesowej lub szalonej, statycznej lub wzburzonej, chaotycznej lub uporządkowanej.

Tracklista

1. Seuil 1 06:43

2. Seuil 2 07:18

3. Seuil 3 06:44

4. Seuil 4 06:37

5. Seuil 5 02:48

6. Seuil 6 05:11

7. Seuil 7 04:22

8. Seuil 8 05:52

9. Seuil 9 09:00