Muzyka Źródeł 12 – Śląsk

Nagrania na płycie zostały dokonane w latach 1971-98, a pochodzą z dwóch części : Śląska Opolskiego (miejscowości Smolarnia, Racławiczki, Dziedzice, Dziergowice) i Górnego (Piekary Śląskie, Grodziec, Życice, Mierzęcice, Myszków, Rogoźnik). Odmienność kulturowa Śląska, wynikająca z krzyżowania się wpływów polskich, czeskich, niemieckich na tych ziemiach, jest widoczna także w muzyce. Jednak mimo wielowiekowego oderwania od Polski tych ziem i nakładania się innych tradycji muzycznych, śląska muzyka zachowała słowiański charakter. W muzyce widoczne są głębokie związki pieśni śląskiej z polskim repertuarem, a dotyczą nie tylko wątków treściowych, ale ujawniają się także w poetyckiej, melodycznej i metro-rytmicznej strukturze pieśni.

Na płycie dominuje muzyka wokalna, podzielona według cyklu obrzędowego dorocznego i rodzinnego. Wśród pieśni rodzinnych najliczniejszą grupę stanowią pieśni weselne. Wprowadzony został także podział na gatunki według kryterium tekstowego: pieśni miłosne, ballady, pieśni sieroce, służebne, „wojenkowe” oraz – specyficzne dla śląskiej tradycji muzycznej – pieśni o tematyce górniczej. Repertuar pieśniowy Śląska Opolskiego wykonywany jest w przeważającej mierze przez Marię Rogosz, Annę Rogosz, Martę Mechnik i Agnieszkę Różyczkę. Śląska muzyka instrumentalna została wybrana pod kątem ukazania najbardziej charakterystycznych jej cech.

Na płycie znalazły się przykłady tradycyjnych tańców polskich – oberka i polki, jak i specyficznych dla tego regionu zabaw tanecznych, np. mietlorz, szmaciarz, szewiec i gąsior, zajączek i grozik. Śląską specyfiką są też kapele dęte składające się z trąbek, klarnetów, tub, kornetów i tenorów, których przykłady zostały pokazane w 5 utworach, pochodzących ze Śląska Opolskiego.

Wydanie płyty odbyło się przy wsparciu finansowym Instytutu Muzyki i Tańca