Little Heater

Drugi solowy album Catherine Irwin jest popisem jej znacznych umiejętności kompozytorskich zarówno pod względem muzycznym, jak i tekstowym, a także jej wyjątkowego stylu wykonawczego. Little Heater łączy surowy i nieupiększony wokal z bujną produkcją w stylu countrypolitan: wspaniałą sekcją smyczkową, gitarą pedal steel i gęstymi warstwami harmonii wokalnych. Teksty nawiązują do motywów muzyki dawnej – straty, rozpaczy, autodestrukcji i złudzeń – ale odniesienia i zwroty są całkowicie współczesne i całkowicie autorstwa Catherine. Tak jak to zrobiła na oszczędnym i niepokojącym "Cut Yourself a Switch" z 2002 roku, lub jak to zrobiła jako główna autorka tekstów we Freakwater, Catherine celuje swoim dowcipnym laserem w ciemne zakamarki ludzkiej kondycji.

Little Heater został nagrany i wyprodukowany przez Tarę Jane ONeil (Rodan, Ida) w Woodstock, w Nowym Jorku we wrześniu 2011 roku. Akustyczne instrumenty i wokale zostały uchwycone z drobiazgową dbałością o szczegóły, co zaowocowało brzmieniem, które jest zrelaksowane, organiczne i bezpośrednie. Mieniące się gitary elektryczne i wysoko osadzona pedal steel przemykają nad głosem Catherine, podczas gdy miarowe bicie serca na bębnie basowym dryfuje z sąsiedniego pokoju. Bujne i atmosferyczne, nie podobne do tego, jak to brzmi, gdy jesteś sam i płaczesz na dnie studni. Tara gra na perkusji i wielu innych instrumentach. Użycza również swojego głosu do "Sinner Saves a Saint", duetu napisanego przez zmarłego, wielkiego rysownika Johna Callahana. Elizabeth Mitchell, Daniel Littleton i Jean Cook – wszyscy członkowie Idy – użyczają swoich wspaniałych talentów wokalnych i instrumentalnych. Gościnnie wystąpił Marc Orleans, który zagrał kilka klasycznych solówek na pedal steel, a Bonnie Prince Billy w kilku utworach zaprezentował swój przejmujący wokal, który delikatnie uzupełnia południowe gotyckie opowieści Catherine.

Przez lata piosenki Irwin były coverowane przez takich artystów jak Neko Case, Kelly Hogan, Califone i Jolie Holland. Neko wykonała utwór Catherine "Hex" na płycie The Tigers Have Spoken, a "Dusty Groove" jest utworem otwierającym debiut Kelly Hogan. Nie powinno dziwić, że muzycy tacy jak Hazel Dickens, Steve Earle, Randy Newman, Indigo Girls i M. Ward należą do grona fanów Catherine. Jako Freakwater, Catherine i Janet Bean praktycznie utorowały drogę temu, co obecnie znane jest jako Alt-Country. Nie było równego sobie indie, kiedy wydali swój pierwszy album w 1989 roku, co najmniej rok przed pierwszymi albumami takich zespołów jak Uncle Tupelo, które wkrótce dołączyły do nich w zapoczątkowaniu ruchu. Ich debiutancki album był zupełnie nowym połączeniem klasycznego country w wykonaniu takich wykonawców jak The Louvin Brothers i uderzających, surowych oryginałów zaprezentowanych z nieskażonym punk rockowym/DIY podejściem. Ich kolejne wydawnictwo, 7", było dziwacznym, przesiąkniętym cymbałami coverem "War Pigs" Black Sabbath. Tym samym wszystko się otworzyło.

Od tego czasu Freakwater kontynuował łączenie swojej punk rockowej estetyki z głęboką miłością i zrozumieniem muzyki country na przestrzeni siedmiu bardzo wpływowych albumów studyjnych. Niedawna reedycja ich debiutanckiego albumu w Thrill Jockey "Feels Like the Third Time", z klasycznymi utworami Irwina, takimi jak "My Old Drunk Friend", wyprzedała się w przedsprzedaży.

Catherine przez kilka lat odrzucała prośby wytwórni o nagranie płyty, czekając, by nagrać dopiero wtedy, gdy będzie gotowa. To jest typowa Catherine. Jest mniej zainteresowana tym, co inni uważają, że powinna zrobić, niż tym, co jej zdaniem byłoby najbardziej interesujące.  Kontynuowała pisanie piosenek i pracę nad obrazami. Jej portrety są abstrakcyjne i emocjonalne, często mroczne i naiwne w stylu. Są prześladujące i przenikliwe jak jej słowa. Przez ostatni rok próbowała różnych technik nagrywania, od 4-ścieżkowego live do pełnego studia, aż znalazła właściwą kombinację z Tarą i Idą.

Cieszymy się, że pozostała przy swoim, gdyż jest to jej najlepsze nagranie, wyróżniające się w jej niezwykłym dorobku.  Niezależnie od tego, czy krajobraz jest miejski czy wiejski, osobisty czy polityczny, teren, po którym Catherine ciągnie swoje pióro jest ciemny, ale wybrukowany diamentami.

Tracklista

A1 Mockingbird

A2 Dusty Groove

A3 Hoopskirt

A4 Sinner Saves A Saint

A5 We Must Also Love The Thieves

A6 To Break Your Heart

A7 Piss To Gin

B1 Nightshade

B2 Flowers Of Darkness

B3 Save Our Ship

B4 Pale Horse / Pale Rider

B5 The Whole Of The Law

B6 The Banks Of The Ohio