I Know What Love Isn’t

Tracey Thorn napisała piosenkę, która dotarła do Jensa na wczesnym etapie pracy nad jego nowym albumem I Know What Love Isn't. W swojej piosence śpiewała: "Oh Jens, oh Jens / twoje piosenki wydają się patrzeć przez inną soczewkę / wciąż jesteś taki młody, miłość kończy się tak łatwo, jak się zaczęła". Wzruszający moment dla szwedzkiego autora piosenek, który jest jej fanem od czasu, gdy był nastolatkiem. Ale ta piosenka trafiła do niego w czasie, gdy był bardzo zagubiony i pełen wątpliwości. Zmieniał się, a co za tym idzie, zmieniały się też jego piosenki. Nie patrzyły już przez tę samą soczewkę.

I Know What Love Isn't" powstało po rozstaniu, o którym Jens początkowo nie myślał, że warto o nim pisać. Piosenki zaczęły być bardziej ulotne niż na ostatnim albumie Night Falls Over Kortedala z 2007 roku. Utwory zaczęły powstawać z obrazów i wspomnień, a wkrótce zaczęły podążać własną drogą, której celu Lekman nie znał. W utworze "The World Moves On" Lekman kreśli obraz upalnego lata w Melbourne, gdzie mieszkał podczas pisania i nagrywania albumu. Gorące dni, które doprowadziły do pożarów buszu w Czarną Sobotę, ale także bardziej przyziemne obrazy karmienia oposów w parku czy kłopotów z jakimś facetem na skuterze. Na początku wydaje się, że wszystko to prowadzi donikąd, ale bezcelowość sama w sobie dochodzi później do rozdzierających serce wniosków, których podsumowaniem jest strzelisty refren "…i nie pokonasz złamanego serca, po prostu nauczysz się nosić je z wdziękiem". Tak jak Joan Didion powiedziała kiedyś, że pisze wyłącznie po to, by dowiedzieć się, o czym myśli, Jens pisał tak długo, aż dogonił swoje myśli. A one oczywiście doprowadziły go z powrotem do rozstania.

Pod względem muzycznym I Know What Love Isn't wybiera drogę ekonomiczną. Z szerokiej palety, którą stworzył dla Kortedali, tym razem wybrał tylko kilka ponurych kolorów. Pojawiają się smyczki, ale nie sekcja smyczkowa, pianino, a nie fortepian, pojedynczy saksofon i delikatne dźwięki fletu. Jens wyjaśnia: "Chciałem, żeby piosenki startowały prawie niezauważalnie, żeby refren był oddzielony od zwrotki tylko małym szczegółem, takim jak tamburyn czy harmonia. To tak jak w samolocie, który startuje, gdy wyglądasz przez okno i zdajesz sobie sprawę, że jesteś już w powietrzu. Suchy fortepian country sprawia, że "Become Someone Else's" unosi się wysoko. Wokal wokalistki z Melbourne Sophie Brous sprawia, że refren w "Erica America" unosi się w powietrzu. Smyczki podnoszą utwór tytułowy i wysyłają go w niebo bez większego wysiłku czy siły.

W tym ostatnim Lekman po raz kolejny wskazuje drogę do wydestylowania istotnych prawd z codziennych życiowych zdarzeń, śpiewając o fikcyjnym małżeństwie. "Pomyślałem o piątkowych nocach, kiedy jeździłem po ulicach z moją najlepszą przyjaciółką w jej starym, zdezelowanym Holdenie, rozmawiając o ślubie, który miał mnie zabrać do kraju. Pomysł był tak pociągający, że budowałyśmy ten związek wokół celu, a nie jakiegoś mglistego uczucia, które w każdej chwili mogło się zmienić. W końcu jednak fikcyjne małżeństwo to zbyt wielka historia, by trzymać ją w tajemnicy. Przynajmniej jeśli zarabia się na życie opowiadaniem historii".

I taka właśnie jest płyta I Know What Love Isn't. Zbiór piosenek, które urosły do rangi historii, którą trzeba było opowiedzieć. Historii, która nie jest nowa, ale w gruncie rzeczy ludzka. Opowieść o szarych strefach miłości, które trzeba zbadać, stosując metodę wykluczenia, aby dowiedzieć się, czym jest miłość.

Tracklista

A1 Every Little Hair Knows Your Name

A2 Erica America

A3 Become Someone Else's

A4 Some Dandruff On Your Shoulder

A5 She Just Don't Want To Be With You Anymore

B1 I Want A Pair Of Cowboy Boots

B2 The World Moves On

B3 The End Of The World Is Bigger Than Love

B4 I Know What Love Isn't

B5 Every Little Hair Knows Your Name