Happy Hour

Po swoim imponującym solowym debiucie, Consolamentum, pochodzący z Manchesteru muzyk Richard A. Ingram powraca z kolejną płytą nieprzejednanie ponurej, kinowej muzyki elektronicznej. Chwilami "Happy Hour" okazjonalnie wskazuje na analogowe manipulacje w stylu Rhythm & Sound, a w innych momentach przypomina mroczne wycieczki Andrew Chalk'a. W tej muzyce są też zagadki; wskazówki znajdują się w tytułach, w tekście płyty i w samym dźwięku – nie powiemy więcej, są do odkrycia. Muzyka Richarda ma w sobie coś z charakterystycznej jakości lo-fi – takiej, która zniekształca oryginalne źródło dźwięku w taki sposób, że nie jesteś do końca pewien czego słuchasz. Otwierający album "Agile Drone" z pewnością to podkreśla, z tym co brzmi jak osobliwy, zdegradowany taśmą/filtrowany fortepian; przesuwający się przez rezonansowe częstotliwości, dudniący i morfujący, a następnie rozpadający się prawie do punktu ciszy przed dostarczeniem zabójczego basowego dropu albumu. "Truncheon Tree" jest chyba bardziej zbliżony do materiału Consolamentum, z samplowaną pętlą fortepianu, która powoli rozszerza się do szczytu, po czym wraca do punktu wyjścia. Ostatnie utwory albumu zatytułowane "Chaos Fortifier" i "Retro Morph" zapuszczają się w sferę słuchowej perwersji, podobnej do zniewalających, ale niepokojących wizualizacji Gaspara Noé (Enter The Void i Irreversible) i Michaela Hanake (Funny Games) – muzyka tak wstrząsająca, jak i euforyczna, wywołująca niemal narkotyczne stany niepokoju. Limitowany do 250 egzemplarzy.

Tracklista

1. Agile Drone 13:36

2. Truncheon Tree 10:27

3. Chaos Fortifier 13:20

4. Retro Morph 15:07