Forever Autumn

W 1999 roku szwedzki doomsters/prog/gothic metallers Lake of Tears wydał "Forever Autumn", album, który miał pozostawić niezatarty ślad i być szaleńczo kochany przez fanów Lake Of Tears na całym świecie.

Wszystko na tym albumie, każda nuta, produkcja, partie akustyczne, wokale, melodie, nawet okładka, emanuje słodką melancholią, "kapiącą" jesienią, przytłaczając słuchacza obrazami i emocjami, który jest zaproszony na 45 minut, aby cieszyć się nieskończonym majestatem jednego z największych – ale tak niedocenianych – zespołów, jakie kiedykolwiek pojawiły się w Szwecji.

9 kompozycji na albumie łączy się ze sobą tak harmonijnie, że nie jesteśmy w stanie wybrać, która z nich jest lepsza od drugiej. Płyną jak spokojna rzeka, która nagle staje się burzliwa. Od otwierającego kopa hipnotyzującego "So Fell Autumn Rain" do fantasmagorycznego finału, który oferuje "To Blossom Blue", nie ma najmniejszego punktu, w którym zainteresowanie jest zagrożone. Chociaż wszystko to jest znane i powtarzane tysiące razy, czujemy potrzebę ponownego ich przywołania.  W końcu "Forever Autumn" jest obecnie uważany za klasyczny album i taki właśnie jest!

Próbując odpowiedzieć na pytanie "czy "Forever Autumn" jest najlepszym albumem Lake Of Tears?", odpowiedź jest skomplikowana.

Może tak, może nie. Ta niejasna odpowiedź oddaje jednak prawdę, bo fenomen Lake Of Tears jest specyficzny. Szczęśliwie dotarli do dziewięciu albumów i ani razu nie skomponowali utworu przeciętnego czy nieciekawego.

I to właśnie nazywamy totalną różnorodnością w świecie historii muzyki.

Jeśli chodzi o albumy, jeden jest lepszy od drugiego, każdy ma inne zalety, często eksplorując różne muzyczne ścieżki, czasem w kierunku doom, czasem w bardziej gotyckim metalu, czasem w progresywnym, czasem w ogóle, podczas gdy ostatni black epic "Ominous" dobitnie potwierdził, że kreatywność Daniela Brennare'a nie ma granic.

Minęły 23 lata od wydania płyty CD i wreszcie przyjaciele Lake Of Tears będą mogli cieszyć się "Forever Autumn" na winylu, z nowym masteringiem i szatą graficzną. Czujemy się naprawdę dumni, że możemy spełnić marzenie naszego życia, ponieważ naszym gorącym pragnieniem była współpraca z tym zespołem, który śledziliśmy od jego pierwszych kroków.

Jednocześnie, mając okazję porozmawiać z jedynym, który pozostał na obwarowaniach Lake Of Tears, Danielem Brennarem, zdaliśmy sobie sprawę – oprócz jego niezaprzeczalnego talentu kompozytorskiego oczywiście – jak głęboko filozoficznie wykształconą osobą jest.

Jest prawdziwym wojownikiem, pokonał swoje osobiste "demony" i powrócił tutaj, gotowy na nowe muzyczne przygody. Mamy nadzieję, że reedycja "Forever Autumn" i te, które nastąpią po niej, dadzą mu dodatkowy impuls twórczy, ponieważ wierzymy, że wciąż ma wiele do zaoferowania. Parafrazując powiedzenie Nietzschego, uważamy, że "muzyka byłaby zła bez Lake Of Tears".