Dias Da Aranha

Nie jest zaskoczeniem, że najbardziej zaludniona płyta Serpente jest jednocześnie najbardziej żywiołowa i wyemancypowana. Dzięki współpracy z Maxwellem Sterlingiem, Kelly Jayne Jones, Pedro Sousą, Vasco Alvesem i Gabrielem Ferrandinim, "Dias da Aranha" stanowi skok w porównaniu z poprzednimi wydawnictwami, takimi jak "Parada" i "Fé/Vazio", wydanymi przez Ecstatic.

Jeśli jesteś na bieżąco z portugalską muzyką elektroniczną, to muzyka Bruno Silvy nie powinna być ci obca. Jeśli śledzicie jego ewolucję w naszym katalogu, zauważycie, jak dojrzałe i zdecydowane są jego dźwięki na "Dias da Aranha". Nie ma tu żadnych ograniczeń, bity rozwijają się w pewny siebie sposób, a forma, w jakiej składa i łączy dźwięki innych ludzi, jest błogością. Przejdźcie od razu do ostatniego utworu, "Ritos de Poeira", i posłuchajcie, jak organiczne jest wszystko, niekończący się rytm i jak saksofon Pedro Sousy włącza się w piękny, pełen nadziei lament. Powtarzaj. Błogość.

Jeszcze nigdy nie słyszeliśmy Bruna – jako Serpente czy Ondness – tak pewnego siebie. Eskapizm jest bardzo obecny w jego muzyce. W przeszłości kluczowa była idea jej poszukiwania, w "Dias da Aranha" on w niej żyje. Jest śmiała i świetlista, wysyłając nieprzerwany strumień jasnych idei, upewniając się, że same odnajdują właściwy kurs ("Meio Ondness"). Nigdy się nie zatrzymuje, wciąż ewoluuje, staje się coraz lepszy i znajduje sposoby, by zaskoczyć słuchacza. W niektórych momentach można usłyszeć, jak muzyka oddycha. Albo wyczuć jakiś kształt nagrań terenowych. Nie opiera się już na idei muzyki jako dzieła w toku. To jest ewolucja. Witamy w Erze Serpente.

Tracklista

A1. Nunca Morras 05:05

A2. Meio Ondness 08:01

A3. Simbolo IV 04:25

B1. Simbolo V 04:17

B2. Vala da Luz da Manha 04:48

B3. Ritos de Poeira 11:21