Blood Oaths Of The New Blues

Blood Oaths Of The New Blues to niedzielna poranna płyta "wake and bake" do zeszłorocznego, uznanego przez krytyków Briarwood LP z sobotniej nocy. James Jackson Toth – AKA Wooden Wand – powrócił do Alabamy, aby nagrać tę upiorną, mocną kontynuację, album, który wymaga szczególnej uwagi. Jest to muzyka do cichej refleksji i ma światopogląd bardziej zgodny z artystami noise i doom metalowymi niż z letnimi ofiarami miłości i plażowymi wypaleniami.

Każdy album Wooden Wand przekracza oczekiwania, a Blood Oaths Of The New Blues na szczęście nie przełamuje tego trendu.

Wielu muzyków z Briarwood powraca tutaj, dzięki czemu jest to jedyny solowy album Wooden Wand, na którym występują ci sami muzycy i pierwszy solowy album Wooden Wand, który został nagrany w tym samym studiu (Ol Elegante w Homewood, AL), co poprzedni album, gdzieś po drodze Wooden Wand stał się ZESPOŁEM. David Hickox, Janet Elizabeth Simpson, Jody Nelson, Brad Davis i Les Nuby III tworzą zespół, a świadectwem ich wszechstronności jest fakt, że ta sama grupa, która poprzednim razem stworzyła powolne rockowe epopeje, takie jak "Motel Stationery" i stonesowe, uduchowione dżemy, takie jak cover klasyka Jima Forda "Big Mouth USA", mogła tak umiejętnie i bez wysiłku stworzyć kontynuację, która nie zawiera ani jednej gitary solo, uderzenia werbla ani afektacji country. Harmonium, organy i bezcielesne wokale są tutaj na porządku dziennym, a maskowanie pleców i podprogowe wiadomości zostały dodane, aby wzmocnić podróż. (Naprawdę nie chcieliśmy psuć ci tej ostatniej części, ale w Fire Records zostaliśmy poinformowani przez nasz personel prawny, aby zaoferować pełne ujawnienie w takich sprawach, aby uniknąć wszelkich sporów sądowych wynikających z niewłaściwej przygody. Przepraszamy, James!).

Podobnie jak duchowi kuzyni "Desertshore" Nico, "A Black Box" Petera Hammila czy solowy album s/t Dino Valente, "Blood Oaths Of The New Blues" stanowi zerwanie z przeszłością z myślą o niepewnej przyszłości i jest najodważniejszym, najbardziej ryzykownym i najbardziej osobistym albumem w długiej karierze Totha. Nowy nacisk na teksturę i przestrzeń dźwiękową nie odbywa się jednak kosztem niepowtarzalnego stylu lirycznego Totha. Dowodem na to jest "alt couple" w "Outsider Blues", groźna relacja z pierwszej ręki na temat prawdziwych zbrodni Doherty Gang w "Southern Colorado Song" lub samobójcze tęsknoty bohatera próbującego się utopić w "Supermoon (The Sounding Line)".

Gdzie indziej Toth przywołuje zmęczone duchy straconych przez państwo mężczyzn i kobiet w "Dungeon Of Irons", oddaje hołd jednemu ze swoich muzycznych bohaterów w "Jhonn Balance", a nawet przez chwilę dostrzega rodzaj nadziei w słodkiej piosence miłosnej "No Debts". Zwaśnione frakcje po obu stronach ogólnie eklektycznej bazy fanów Wooden Wand mogą wreszcie zawiesić ogień – jest to pierwszy album Wooden Wand, który powinien w równym stopniu zadowolić zarówno fanów ostrych narracji Totha, jak i starszych fanów, którzy tęsknią za zatraceniem się w smażonych, psychodelicznych klimatach albumów takich jak Buck Dharma i Harem Of the Sundrum & The Witness Figg. Album zawiera również najlepsze występy wokalne w karierze Totha.

Toth powiedział, że postanowił stworzyć album podobny do tego, którego słuchał na słuchawkach, gdy miał 14 lat i odkrywał halucynogeny. "Wciąż mam problem ze słuchaniem Abigail LP Kinga Diamonda" – mówi. Kiedy ostatnio jakiś album cię przestraszył?