Amore E Non Amore

Jeśli Lucio Battisti był odpowiedzią Włochów na francuskiego Serge'a Gainsbourga, to Amore E Non Amore jest jego własnym albumem koncepcyjnym Histoire De Melody Nelson, który jest powszechnie uznawany za twórcze osiągnięcie artystyczne (jeśli jest daleko od najbardziej popularnego albumu) jego kariery. Oba albumy zostały wydane w 1971 roku. Dla Battistiego koncepcja pochodzi z tego tytułu: istnieje trudna strona albumu, która zawiera utwory o obsesji i cudzołóstwie, oraz miłosną stronę o rozmarzonym uczuciu..

Na albumie Battisti współpracował z autorem tekstów Giulio „Mogol” Rapetti, z którym ściśle współpracował od 1965 roku, ciesząc się ogromnymi hitami z „29 Settembre” i „Sognando La California”, włoską wersją „California Dreamin”.

To właśnie Mogol przekonał Battistiego do wykonania własnych piosenek i pomysłu na tę płytę. Mogol dostarczył inspiracji i tytułów piosenek.

W niezwykle rzadkim wywiadzie w języku angielskim towarzyszącym tej wystawnej reedycji Mogol mówi o koncepcji albumu. „Zrozumiałem, że Lucio był świetnym muzykiem, wielkim kompozytorem” – mówi – „Moim zdaniem czułem się źle, że był ograniczony wyłącznie do gatunku pop. Chciałem, żeby został muzykiem; Naprawdę miałem nadzieję, powiedziałem mu, że stanie się dyrygentem orkiestry, gwiazdą, która będzie tworzyć własne piosenki, więc starałem się go przekonać do tworzenia piosenek bez tekstu ”.

Amore E Non Amore miał być przełomowym momentem dla Battistiego. Jego wytwórnia uważała to za zbyt eksperymentalne i zaawansowane dla włoskiej publiczności i odmówiła wydania. Byli w błędzie: zamiast tego ustawili Battistiego na wyzwalającym biegu wolności artystycznej i powszechnym sukcesie, a także obdarzyli świat jednym z największych muzycznych eksportów Włoch.