Laughter’s Fifth

Pochodzący z Eastside w Seattle (uderzająco żyzny grunt, na którym powstały między innymi Sunny Day Real Estate, Modest Mouse i Red Stars Theory) Sam Jayne był kiedyś w zespole Lync, który wydał dwie zdumiewające płyty (These Are Not Fall Colors z 1994 roku i pośmiertną kolekcję singli Remembering The Fireballs (Part 8)). Kiedy Lync rozpadł się jesienią 94 roku, Sam skupił się na tworzeniu kaset wypełnionych rozmydlonymi popowymi kawałkami obcego pochodzenia. Powstała w ten sposób płyta, The Greks Bring Gifts, prawdziwe objawienie lo-fi, okazała się być uciążliwa w trasie, tylko Sam i jego różne maszyny do robienia hałasu. Nasz bohater tęsknił za dodatkowymi emocjami, koleżeństwem i współpracą, jakie zapewnia doświadczenie pełnego zespołu. Tak więc, zmusił kilku przyjaciół (ex-Lync perkusista Dave Schneider i gitarzystka Jessica Espeleta) do połączenia sił i wydał #1 USA w 1998 roku.

Laughter's Fifth jest chyba najmądrzejszym i najbardziej szorstkim klasykiem r'n. Zainspirowane przez Thin Lizzy, T-Rexa i wczesnego Toma Petty’ego, genialnie rozczochrane perełki popu na tym albumie opowiadają historie o brudnych sztuczkach, nieporozumieniach, żalu, graffiti w łazience i nieszczęściach.

Ta płyta podkreśla dowcip Jayne, przejawiający się w formie muzycznych i lirycznych aluzji. Laughter's Fifth jest pełen luźno doskonałych piosenek popowych, które zainspirowały Douga Martscha do stworzenia coveru „Singing Sores Make Perfect Swords” (z pierwszego albumu L/A/L, The Greks Bring Gifts) na płycie koncertowej Build to Spill, zatytułowanej po prostu Live . To płyta przepełniona szorstkim, intymnym, leseferystycznym sentymentem i duszą, a także ich piąte pełnometrażowe wydawnictwo.