Obitainium

Ich muzyka jest z jednej strony egzotyczna, z drugiej strony przyjemnie znajoma, elegancka i prostacka zarazem, odziałuje na mózg i trzewia. Basista/wokalista grupy, Erik Sanko (skądinąd były członek legendarnych no-wave fake-jazzowców The Lounge Lizards, współpracował z Yoko Ono, Johnem Cale i Gavinem Friday…) chciał wszak w założeniu grać muzykę “zmysłową, ale jeszcze przystępną”. Ninejsza płyta, nagrana w roku 2002 – już po przekształceniu składu – ukazuje zespół jako bardzo wytrzymałą maszynę do pisania piosenek. Innowacyjne patenty basu i perkusji zagrane z pietyzmem godnym Fantomasa (zasłużenie podczas swoich tras mieli okazję grać u boku The Melvins, Girls vs. Boys, Cibo Matto, The Jesus Lizard, They Might Be Giants, Morphine, Braniac czy nawet Primusa). Przy użyciu antycznych mikrofonów, prymitywnych gitar i znalezionych gdzieś przedmiotów potrafią utrzymać niepowtarzalne figury rytmiczne, mają przy tym dryg do ujmujących, wpadających w ucho melodii. Słowem wystraczająco o ile nie więcej, aby zdobyć rzeszę młodych fanów znużonych oczywistymi rozwiązaniami mainstreamu współczesnego rocka.
 

TRACKLISTA:

1 Sawdust
2 One Way, My Way
3 Candy
4 Panic Bullets
5 The Barker Of The Dupes
6 Kerosene
7 Dingbat Revolution
8 Roost In Peace 
9 King Know It All
10 That Tongue 
11 Say Goodnight