Both Lights

Duet AU z Portland w stanie Oregon nigdy nie brzmiał bardziej żywo, bardziej żywiołowo i bardziej ludzko niż na Both Lights. Luke Wyland i Dana Valatka skierowali swoją potrzebę katharsis na fizyczną stronę tworzenia muzyki: przyjemność łączenia się z prawdziwymi instrumentami; pisanie skomplikowanych, wielowarstwowych piosenek; zdumiewające występy na żywo. Sprawia to, że ich muzyka natychmiast wciąga, nadając jej ostrą jak brzytwa energię, nawet w najcichszych i najbardziej kontemplacyjnych momentach.

Both Lights, ich długo oczekiwany trzeci album i pierwszy dla The Leaf Label, jest najbliższy ich nagranemu wcieleniu, które jeszcze osiągnęło błogą siłę występu AU na żywo, zarówno rozszerzając się w nowych kierunkach, jak i ściśle doskonaląc swoje umiejętności kompozytorskie.

Luke Wyland jest liderem i głównym autorem piosenek AU (wymawiane jako "Ay-You"). Po nagraniu swojego debiutanckiego albumu peaofthesea pod nazwą luc w 2005 roku, zespół powstał, gdy zaczął występować na żywo. Na przestrzeni wielu płyt i różnych wcieleń na żywo, twórczość Wylanda dojrzewała, od delikatnie brzmiącego Au z 2007 roku po ich ostatni pełnometrażowy album, uznany Verbs z 2008 roku. W obliczu realiów pełnoetatowego koncertowania, Wyland połączył siły z perkusistą Daną Valatką i postanowił przearanżować gęsto ułożone utwory Verbs, aby pasowały do nowego, odchudzonego AU.

Spędziwszy swoje nastoletnie i dwudzieste lata grając w metalowych i eksploracyjnych zespołach rockowych, mocne podejście Valatki do perkusji i dzika energia na scenie były kolejnym katalizatorem transformacji. Ich praca jako duetu stawała się coraz bardziej oparta na współpracy, popychając ich obu do granic własnych możliwości. Ich występy na żywo stały się bardziej intensywne i żywiołowe, z Valatką na perkusji i Wylandem zajmującym się wszystkim innym: wokalem, klawiszami, samplerem, lap steel, banjo i melodicą (często dwoma lub więcej na raz). Pierwszym nagranym rezultatem była wydana w 2009 roku EP-ka Versions, zawierająca radykalne przeróbki utworów z Verbs, na której duet starannie usunął wszelkie zbędne materiały, pozostawiając surową emocjonalną materię piosenek nienaruszoną i wyeksponowaną.

Po długiej trasie koncertowej w 2009 roku (140 koncertów tylko w tym roku, grając u boku Deerhoof, WHY?, The Dodos, Akron/Family i nie tylko), AU powrócili do rodzinnego miasta i rozpoczęli pracę nad czymś, co stało się swego rodzaju odrodzeniem. Proces nagrywania "Both Lights" trwał prawie dwa lata, a zespół szukał zupełnie nowego podejścia, rozpoczynając większość utworów jako proste improwizacje. "To był prawdziwy proces odpuszczania", mówi Wyland, "rodzaj podprogowego przejścia do dźwięków i pomysłów, które na początku wydawały się dość trudne". Zamiast brzmieć jak trudna do stworzenia płyta, Both Lights jest uderzająca właśnie dlatego, że jest tak ożywiona, tak triumfująca.

Utwór "Solid Gold", z udziałem wokalistki Holland Andrews z Portland (która pojawia się również w utworach "Get Alive" i "Crazy Idol"), przywołuje zmienne i ekscytujące wzloty i upadki nowego związku. Podczas pracy nad Both Lights, AU wniósł swój wkład w kompilację Tradi-Mods vs. Rockers, na której wraz ze swoimi rówieśnikami reinterpretowali elektryzującą muzykę kongijskich zespołów Kasai Allstars i Konono No.1. Wpływ tych grup jest obecny w metalicznych melodiach "Solid Gold" i maszynowych rytmach drugiego singla "OJ": w równych częściach czułość i mocna, nerwowa energia.

"To prawdziwy amalgamat całej mojej historii z muzyką i poczucia siebie, które zyskałem dzięki niej od dzieciństwa" – mówi Wyland. "Starałem się napisać muzykę, która w pełni obejmowałaby mnie samego, zamiast polegać na powierzchownej zabawie i unikać mówienia czegokolwiek wyjątkowo własnego".

Ma więc sens, że Wyland pozwolił swojemu rezonującemu barytonowi zająć centralne miejsce na Both Lights w sposób, o którym poprzednie albumy AU tylko wspominały. Tam, gdzie we wcześniejszych latach zespołu był zakamuflowany wśród innych wokalistów lub ukryty za gęstymi warstwami instrumentów, tutaj jego odsłonięty głos odsłania pyszne napięcie między nastrojem radosnego uwolnienia muzyki a ciemniejszym, bardziej ostrożnym tonem jego tekstów. Muzyka stojąca za nim z radosną swobodą porusza się między stylami – chóralnym folkiem, okrutnym jazz-punkiem, dzikimi treningami perkusyjnymi – a wyjątkowa, swobodna logika albumu jest definiowana przez gotowość duetu do porzucenia ograniczeń i umożliwienia naturalnemu przepływowi muzyki dyktowania kierunku ich gry.

Oba Lights zamyka swego rodzaju suita, finałowy kwartet, który przemierza cały zakres AU, służąc jednocześnie do zebrania wszystkich rozbieżnych tematów albumu w jedną ostatnią salwę. Maniakalny, thrashowy "Why I Must" płynnie przechodzi w łagodniejszy krajobraz "Go Slow". Następny utwór "Old Friend" zawiera urzekający, na wpół śpiewany, na wpół szeptany wokal Sary Winchester, dla której piosenka została napisana i która przyczyniła się do powstania każdego z albumów AU. Jego bliskość i intymność przechodzi w końcu w potężny utwór "Don't Lie Down", który kończy album tak, jak się zaczął: wezwaniem do broni, do działania i do życia.