Walk In Africa 1979-81

Południowa Afryka późnych lat siedemdziesiątych nie była ani właściwym miejscem, ani dobrym czasem na tworzenie mieszanej grupy punkowej. Jednak po zainspirowanym przez studentów Powstaniem w Soweto w 1976 r. stworzyły się odpowiednie warunki do stworzenia zespołu takiego jak National Wake, który powstał w proteście przeciwko podziałowi, rasistowskiemu reżimowi apartheidu.

Light In The Attic po raz pierwszy zabrało ich nagrania, dokonując pełnego zestawu prac National Wake jako Walk In Africa 1979-81.

Znany z najnowszego filmu dokumentalnego Punk In Africa, National Wake grał punk, reggae i tropikalny funk, zarówno w miejskim rockowym podziemiu, jak i w miejskim klubie nocnym. Ivan Kadey założył zespół z dwoma braćmi, Garym i Punką Khozą. Ci trzej pochodzili z różnych światów – podczas gdy Ivan był outsiderem, żydowska sierota urodzona w tradycyjnej dzielnicy imigrantów w Johannesburgu, Gary, Punka i ich rodzina zostali siłą przeniesieni do niespokojnego miasteczka Soweto w ramach reżimu apartheidu. Później dołączył do nich gitarzysta Steve Moni, cały zespół dorastał na tle zamieszek w miasteczkach, wstrząsów społecznych i nudnej podmiejskiej egzystencji charakterystycznej dla Południowej Afryki w czasach apartheidu.

National Wake wydał tylko jeden album w 1981 roku. Sprzedał około 700 egzemplarzy, zanim został wycofany pod naciskiem rządu. Zespół następnie rozpadł się, ale ich wpływ można było prześledzić w mieszanym rasowo post-punkowym undergroundzie skupionym wokół Rockey Street w Johannesburgu w latach osiemdziesiątych, ich spuścizna przekazywana była przez fanziny i handel podziemnymi kasetami.

Niestety, Gary i Punka Khoza zmarli w wieku 40 lat. Kadey pracuje teraz jako architekt w Los Angeles, ale jego uwaga w końcu powróciła do zespołu, ponieważ ich dziedzictwo rosło w erze cyfrowej, wraz z pojawieniem się wyspecjalizowanych stron internetowych z muzyką i Punk In Africa, które doprowadziły do ​​ich ponownego odkrycia.

Czeskie Radio Państwowe opisało ten zespół jako „być może najbardziej dysydentną scenę muzyczną XX wieku: wielorasową grupę punkową w faszystowskim państwie policyjnym”.

W 2011 roku Kadey ponownie wydał album zespołu na CD w RPA, ale mówił o posiadaniu ponad 20 utworów, które nigdy nie ujrzały światła dziennego – aż do teraz. „Wszystkie te nagrania zebrane razem mówią o całej ewolucji zespołu”, powiedział. „Z pewnego rodzaju naiwnego, prawie przekonania, że ​​możemy cudownie zmienić wszystko, aby zdać sobie sprawę z tego, jaka to była walka i przez co przechodzi kraj i przez co przechodzi”.