Symmetrie Und Wahnsinn

Po wydanym w 2020 roku albumie "Lieder Für Geometrische Stunden", Sankt Otten w końcu ponownie uszczęśliwiają nas nowym wydawnictwem na początku 2022 roku. "Symmetrie Und Wahnsinn" (Symetria i szaleństwo) wpisuje się tu umiejętnie, zarówno twórczo jak i muzycznie, w serię albumów z geometrycznym kontekstem.

Album rozpoczyna się niezwykle burzliwie od "Hymne Der Melancholischen Programmierer" (Hymn dla sentymentalnych programistów). Kraut-Popowa perła, która mogłaby trwać w nieskończoność ze swoim Motorik swingiem i chwytliwą melodią, utwór nie jest tak melancholijny, jak zapowiada to tytuł piosenki. Trzeba posłuchać dwa razy, by nie ulec złudzeniu, że został skomponowany w Düsseldorfie pod koniec lat siedemdziesiątych. Tutaj (i w utworze "Sei Symmetrisch Zu Mir") Sankt Otten wsparł w studiu zaprzyjaźniony perkusista DIRK PELLMANN.

Maszyna perkusyjna w trybie dudniącego funky. "Die Glücklichen Unglücklichen" – sekretny hit albumu? Wyginają beat w geometryczne kształty, pozwalają basowi grać w kółko i pokrywają utwór upiornymi chórami. Echo przypominającego spinett dźwięku nakłada się na brzmienie, wypluwając zwodniczo przytulny świat marzeń.

10-minutowy "Die Ordnung Des Lärms" bez wahania można nazwać symfonią Ambient-Kraut. Potężne nabrzmienie ku ekstazie, w tle śpiewa daleko gitara. Cisza. Syntetyczne smyczki torują drogę i są wspierane przez chóry. Trzask sugerujący rytm, aż w głównej części utworu przejmuje go automat perkusyjny. Bombastyczne góry syntezatorów piętrzą się, a jednak chwytliwa melodia odnajduje się w tym miszmaszu hipnotycznej elektroniki. Część czwarta – Kosmische-choirs w zawieszeniu nad syntezatorem basowym i gitarą Ebow. Czy to już Prog-Rock? Pytanie nie pada, w końcu wszystko zlewa się w pogłos.

"Luftspiegelung Der Sentimentalitäten" zaczyna się ostrożnie od delikatnej sekwencji i dyskretnego kick druma. Mini-Moog brzmi jak gitara. W każdym razie. Powierzchnia przepływa obok i powraca, budują się warstwy i kształty. W końcu wszystko stapia się w idealną harmonię z żałośnie brzmiącym syntezatorem. Ten utwór został skomponowany jako pozbawiona napięcia repryza pierwszego utworu z ostatniego albumu "Sentimentale Sequenzen".

Hipnotyczny Motorik-beat z 808, który zachęca do kiwania głową i mógłby być prawie taneczny. Wierny stylowi z ciepłymi analogowymi elektronicznymi dźwiękami z lat 80. i luźną gitarą z echem. To jest "Angekommen In Der letzten Reihe". Człowiek i maszyna ręka w rękę jako jednorodna jednostka muzyczna i połączenie tradycji z wizją.

Sankt Otten jak obrazy nieskończoności. W religijnym sensie medytacyjnych mantr, czy również w matematycznym sensie wydłużonej krzywej, która w końcu wraca do punktu wyjścia. "Bis Das Helle Licht Uns Holt" zmierza dokładnie w tym kierunku ze swoim klasycznym wykorzystaniem sekwencerów i dźwiękowego dywanu chórów. Dźwiękowe światy, które poprzez sprytną powtarzalność ledwo zauważalnie strzegą ciągłych zmian w kompozycyjnej siatce jak tajemnicy i ujawniają tylko to, co jest do odkrycia przez uważne słuchanie i pozwolenie na zobaczenie. Takie coś nazywa się chyba szkołą berlińską?

Tracklista

1. Hymne der melancholischen Programmierer 04:24

2. Die glücklichen Unglücklichen 03:31

3. Sei symmetrisch zu mir 03:41

4. Die Ordnung des Lärms 10:00

5. Luftspiegelung der Sentimentalitäten 06:37

6. In der Endlosschleife 02:15

7. Angekommen in der letzten Reihe 06:32

8. Bis das helle Licht uns holt 08:04