John Wizards

John Wizards to zespół z Kapsztadu w Republice Południowej Afryki. Napisali jedną z najbardziej wyjątkowych i intrygujących płyt tego roku, a do tego jedną z najpiękniejszych.

Maputo, Kapsztad i Dar es Salaam – to trzy miejsca, przez które lider zespołu i producent John Withers podróżował lub w których mieszkał i uważa, że miały one wyraźny wpływ na jego muzykę. Są to również miasta, w których mieszkał Emmanuel Nzaramba, wokalista John Wizards z Rwandy.

John i Emmanuel poznali się kilka lat temu, gdy Emmanuel pracował jako ochroniarz samochodu przed kawiarnią. Zauważył, że John ma gitarę przypiętą do pleców i zaczęli rozmawiać o muzyce. John mówi: "Powiedział mi, że przeprowadził się z Rwandy do Kapsztadu, aby zostać muzykiem, a ja powiedziałem mu, że pisałem muzykę, która wymagała wokalu. Nie udało nam się nagrać. Emmanuel rzucił pracę, zgubił telefon komórkowy i przeprowadził się do nowego miejsca, zanim zdążyłem się o tym dowiedzieć".

Rok później, w 2012 roku, John przeprowadził się do nowego mieszkania na Loop Street, kiedy ponownie spotkał Emmanuela – mieszkali na tej samej ulicy. Emmanuelowi spodobały się nowe piosenki, które napisał i John zaprosił go do siebie, by zaśpiewał je po pracy. Rezultat tych wieczorów można usłyszeć na albumie.

Odkąd John i Emmanuel spotkali się po raz pierwszy, duet rozwinął się w zespół i nagrał album, który delikatnie, ale przekonująco wchodzi pod skórę, dzięki sile pięknych melodii i mocnych, inteligentnych aranżacji. "John Wizards" to genialne połączenie muzyki afrykańskiej, R&B i kameralnego popu, przefiltrowane przez delikatne elektroniczne aranżacje, które krzyżują się z południowoafrykańskim house'em, Shangaan Electro i dubem, i jest to rodzaj muzyki, która bez wysiłku urzeka swoim pięknem i bogactwem.

Otwierający utwór "Tet Lek Schrempf" rozpoczyna się od delikatnego walca, po czym wkracza do akcji ze swawolną mieszanką muszli konchowej, klapsów i gitarowych riffów. Następny w kolejności "Lusaka by Night" urzeka chwytliwymi riffami highlife i przestronnymi basenami elektroniki, podczas gdy automatycznie strojony głos Emmanuela trzepocze na szczycie miksu. "Limpop" to hołd dla Shangaan Electro, w którym skrzeczące automaty perkusyjne i syntezatorowy bas przechodzą w soczysty funk "Muizenberg", wszystkie gitary highlife i muskularny riffowy bas, przechodzący w miękki falset Johna i fortepian. "iYongwe" opiera się na radosnych, sympatycznych, zdekonstruowanych funkowo-popowych akordach z lat 80-tych, podczas gdy "Finally" wyrywa się z ambientowej mgiełki, przechodząc w posiekany, szczegółowy techno-podobny dub i toczący się gitarowy riff "Jet Up". "Maria" jest śpiewana przez Emmanuela w języku Kinyarwanda, jest to szczera pieśń miłosna do tytułowej dziewczyny, z radosną melodią fletu.

Na stronie 2 "Jabu Ley" jest bogato skonstruowaną balladą, z odrobiną popu z lat 80. i nostalgiczną melodią, podczas gdy "Jamieo" otwiera się w bombastycznym trybie R&B, bogatym w akordy Rhodesa, gitarę rytmiczną i dęte blaszane, ale jego powaga jest osłabiona przez parpingową linię basu i głupie teksty. "LEUK" spowalnia wszystko do zmieniającej kształt mieszanki R&B i pulsujących post rockowych powtórzeń. "Durvs" jest zasadniczo utworem house'owym z gitarą highlife brzmiącą jak poprowadzona przez wczesne brytyjskie techno. "I'm Still A Serious Guy" opowiada historię o tym, jak piosenka prawie nie powstała, podczas gdy "Lushoto" rozpoczyna się kciukowym fortepianem i gitarą, przechodząc w wokal Johna i galopującą melodię. Album kończy się delikatnym "Friend", będącym ukłonem w stronę medytacyjnej muzyki Mali, z gitarą przypominającą harfę i głosem Emmanuela podawanym przez delikatną obróbkę dubby, pozostawiając niezwykle zadowolonego słuchacza na końcu albumu.