Diaspora

Ten album był swego rodzaju sensacją. Istniejący lat 20 zespół raczej nie rozpieszcza fanów ilością nowych utworów. Ostatni tego typu album – ‘Respublika’ – powstał w 2002, ale w całości wypełniły go utwory tradycyjne – włączając w to klasyki SEX PISTOLS. Ostatni repertuar stricte autorski zawierał album ‘Kultura’ z 1994.

‘Diaspora’ prawie w całości, zawiera zupełnie nowy i świeży materiał autorski! Jeśli ktoś zawczasu postawił kreskę na muzykach, powątpiewając w ich twórczą potencję – to się może srodze zdziwić. Na płycie znajdzie kawał solidnej muzy, do której Ukrainiansi zdołali go przyzwyczaić pierwszymi trzema, klasycznymi już dziś, albumami. A piosenki ‘Diaspora’, ‘Souveniry’ czy ‘Medsestra’ siłą rażenia nie odbiegają od takich hitów jak ‘Cherez richku’, ‘UkrainAmerica’ czy ‘Polityka’ . By tradycji stało się zadość – materiał uzupełniają intrygujące, jak zawsze, przeróbki klasyków: tym razem T.REX i … Brahmsa.

Muzycznie jest to ta sama, niepowtarzalna ‘ukrainiansowska’ folkowa konwencja, z zadziornym punkowym pazurem. Miejscami może tylko bardziej stonowana lub dla przeciwwagi: ‘urockowiona’. To nic dziwnego – wszak spółka autorska Solowka-Liggins to dziś dojrzali, stateczni panowie. Tego, co prawda, nie widać po nich na scenie, ale trudno wymagać, by po 20 latach działalności epatowali jeszcze prekursorskim zacięciem. Tym bardziej, że swoje zrobili – byli pierwszymi, którzy odważyli się zmiksować ukraiński folk z brytyjskim rockiem. Najnowszym albumem tylko udowadniają, że z tego miksu wciąż są w stanie wydobyć coś intrygującego.