Daab

Lejdis end Gentelman, przed wami pierwszy Daab. Pierwsze co rzuca się przesłuchując tą płytę to jej brzmienie. Takie jakieś jasne, selektywne, wiem, że muzyka jest ważniejsza niż to jak brzmi, ale tutaj ta dobra produkcja dodaje tylko mocy muzyce w samym założeniu o pozytywnym przekazie. Oczywiście nie można za wiele wymyślić nowego w reggae, ale jak już podkreślałem to nasza słowiańska jego odmiana ma w sobie coś pięknego i niepowtarzalnego.
 
Co tu więcej pisać, wszyscy dobrze znają ta płytę, nawet jeśli nie całą to kilka utworów, które nawet do dzisiaj czasem przelatują niczym meteoryt przez fale eteru, co niektórych rozgłosni radiowych. Może i zbyt popowa dla fanów prawdziwego reggae, ale słucha się tego bardzo przyjemnie. Najwięcej spustoszenia uczynił sam zespół nagrywając znane swoje utwory w nowych wersjach, niewiadomo zresztą po co, przez co młode pokolenie zazwyczaj obcuje z autokowerami, które jak to zazwyczaj bywa, są słabsze od swoich starszych braci.
Nie będę oryginalny i muszę stwierdzić, że to chyba najlepsza rzecz w ich dorobku. Buja mnie do dzisiaj. Świetne ponadczasowe numery, bronią się cały czas.
(Autor: be_red)