Bez Prądu

Po usłyszeniu jednego z numerów KSU w konwencji "unplugged", wiele lat czekałem na okazję, aby zdobyć całą płytę. W końcu – udało się!
W roku 1995 Siczka i jego kumple postanowili nagrać album całkowicie odmienny od reszty wydawnictw KSU. Druga połowa lat 90. obfitowała w albumy akustyczne, nagrywane przez większość znanych wykonawców – od czasu pamiętnego "MTV Unplugged in New York" Nirvany, punkowego rozrabiakę Billy Idola, aż po mistrza Erica Claptona.
Jak zwykle, w przypadku Siczki, oprócz refleksyjnych tekstów piosenek są także pijacko-imprezowe numery. O ile "Esperal Blues" jest kolejnym którymś tam kawałkiem na płycie, to "Po Drugiej Stronie Drzwi" świetnie oddaje klimat dobrej zabawy w małej prowincjonalnej knajpie. Bardzo ładnie zabrzmiał także "Martwy Rok", który dzięki fortepianowi zyskał wręcz pewien patos (jeśli w przypadku punk rocka można w ogóle mówić o jakimkolwiek patosie). Oczywiście nie mogło zabraknąć lokalnego akcentu w postaci "Ustrzyków", opowiadających o mieście, z którego pochodzi zespół KSU.
"Bez Prądu" zamyka "Moje Bieszczady II" – niezwykle zaskakujący w wersji na gitarę akustyczną, która w wykonaniu z roku 1993 była potraktowana wyłącznie jako tło. Dla mnie było to kolejne zaskoczenie na plus, co przesądziło o zatrzymaniu płyty w kolekcji.
Nie do końca wiadomo, czy to moda na "unplugged" w roku 1995, czy wewnętrzna potrzeba poszukiwań nowej estetyki skłoniła Siczkę do nagrania "Bez Prądu" – rezultat jego pracy jest jednak bardzo ciekawy. Naprawdę warto mieć tę płytę. Do słuchania przy grzańcu w późnojesienne lub wczesnozimowe wieczory, gdy ogarnia tęsknota za wiosną i kolejną wyprawą w Bieszczady. (Autor: Adam Pawłowski) 
Reedycja z 2009 roku – kawałek, historii rodzimego punk rocka !!!