Arghiledes

Urodzony i wychowany w Atlancie, GA, David Charles Shuford jest twórcą Speer. Po przeprowadzce do Nowego Jorku we wczesnych latach 90-tych, Shuford wykuł sobie drogę jako muzyk obeznany z wieloma dźwiękami i stylami. Przez 15 lat był członkiem No Neck Blues Band, ale angażował też swój umysł i palce w innych grupach, takich jak Enos Slaughter, The Suntanama, Egypt Is The Magick # i Coach Fingers. Poprzez stałą serię domowych nagrań, trajektoria Speera zaczęła nabierać kształtu na początku lat 2000. Montaż mas drewna przenoszącego drgania był konieczny do wypełnienia zobowiązań zespołu jednego człowieka. Pełen zespół instrumentalny bliskowschodniej trupy tańca brzucha i wybór głosów z zespołu Cajun zostały w ten sposób zderzone razem, aby wygenerować dźwięk szalenie żywy. Po wydanym własnym sumptem debiutanckim solowym LP Some Forgotten Country w 2007 roku, Speer szukał publicznego ujścia dla występów z najbardziej zabójczym zespołem w kraju, Helix. Jego drugi solowy album "Arghiledes" przynosi powrót do akustycznego instrumentarium, z wciąż zdrową dawką elektrycznych efektów i smażenia głośników.

Arghiledes to podróż do podziemi. Jeden Grek w Hadesie, który stara się oczarować cienie. Zanurzony w dźwiękach Piraeus Quartet z lat 30-tych, ten wybór nagrań jest wynikiem dziesięcioletniego zaangażowania w bogate dziedzictwo muzyki greckiej z początku XX wieku. Wykorzystując całą gamę tradycyjnych instrumentów (w tym trichordo bouzouki, baglamas, perkusję na szklance do whisky, zillach i wiele innych), Arghiledes jest dziełem przesiąkniętym improwizacyjnym ogniem i zbudowanym na emocjonalnie tnących trybach Anatolii. Silne wpływy czerpie z muzyki Markosa Vamvakarisa, słynnego patriarchy bouzouki; jego kompozycja "The Sniffer", muzyczny portret złośliwego narkomana, została wiernie oddana. Inny jego utwór "At Phaliro Where You Swim" jest wpleciony w lead off, który przyjmuje bardziej eksperymentalne podejście do dźwięku. Ten album jest próbą pracy w ramach tradycji hasiklidiki, haszyszowych pieśni, które wylewały się z późnych nocnych melin zwanych tekedes. Choć inspirowane muzyką z dawniejszych lat, utwory te spoczywają również na ołtarzu psychodelii i dubu z lat 60-tych i 70-tych, o czym świadczą zawracające głowę grind i swirl w takich utworach jak "Tsamiko Hijaz" i "Harmanis". Prawdziwa solowa płyta w stylu overdubów Todda Rundgrena i Tony'ego McPhee, wszystkie dźwięki zostały wykonane, obrobione i zmiksowane przez D. Charlesa Speera. Po tym limitowanym LP szybko pojawi się elektryczny album z Helixem, Leaving the Commonwealth w kwietniu 2011 roku. To połączenie jeszcze bardziej ugruntuje reputację D. Charlesa Speera jako jednego z najbardziej innowacyjnych graczy.

Tracklista

A1 Markos's Cave

A2 O Sinachis

A3 Lost Dervish

A4 Harmanis

B1 Tsamiko Hijaz

B2 Wildlife Preserve

B3 The Heavy Heart Of Ando-Yeap