Total Folklore

Uzbrojony w arsenał pedałów z szmateksu i noisemakerów rozłożonych na kolanach, Dan Friel spędził ostatnią dekadę na domowym warzeniu muzyki elektronicznej, która jest w równym stopniu poszarpana, punkowa, psychodeliczna i wspaniała. Po niedawnej EPce Valedictorian/Exoskeleton, która została nazwana przez Under The Radar "zawadiackim, abrazyjnym klejnotem", a przez BBC "surową mocą w butelce", Total Folklore zachowuje melodyjność poprzednich prac Friela, jednocześnie zaprzęgając do tego znaczną siłę rytmiczną. W recenzji albumu po wyprzedanym koncercie z Black Dice w Londynie, No Ripcord powiedział, że jest to "eksperymentalna płyta, którą można się delektować i która potwierdza, że Dan Friel jest jednym z najbardziej ekscytujących muzycznych czarowników".

Total Folklore to miejski album, poszarpana, przesadzona elektronika naśladuje ziarno i chaos Brooklynu. Jako miłośnik epickich spacerów, Friel, pisząc i nagrywając te utwory, wcielił się w postać osoby dojeżdżającej do pracy. Wiele utworów jest zresztą ułożonych specjalnie z myślą o spacerach. Na płycie nie brakuje nagrań, które Friel wykonał telefonem podczas spaceru po miastach – od odgłosów dzieci grających w koszykówkę na Brooklynie, przez dźwięk strajku Con Edison na Manhattanie, aż po odgłosy wnętrza panchinko parlor w Tokio. Album otwiera majestatyczny "Ulysses", 12-minutowa epopeja zakotwiczona przez chrzęszczące bity i mieniące się arpeggia, po czym następuje przejście do "Windmills" i natychmiastowo zatrzymującego się "Valedictorian". Przez cały czas Friel włącza krótkie przerwy, improwizacje i nagrania terenowe, tak jakby słuchacz czekał na rogu na sygnał do przejścia. Od skrzeczącego glissanda syntezatorów w "Scavengers" po frenetyczny puls "Thumper", Total Folklore oddaje energię i niepokorność punka, jednocześnie trzymając się mocno ulic elektronicznego popu.

Poza wspomnianymi wcześniej nagraniami telefonicznymi, Total Folklore został nagrany przez Friela w domu, na zakupionym w 2001 roku komputerze z systemem OS9, usadowionym na trójnożnym biurku. Ten minimalizm jest integralną częścią brzmienia i klimatu płyty, nieco nostalgicznego i całkowicie postrzępionego na krawędziach. Klawiatura Yamaha Portasound, którą można usłyszeć na płycie, pochodzi z 1984 roku i była pierwszym instrumentem Friela. Total Folklore spodoba się zarówno fanom ostrego noise'u, jak i najczystszego popu, ale nigdy nie ma się wrażenia, że stąpa po bezpiecznym środku. To dźwięk niefiltrowanej ekscytacji: rozmytej, euforycznej i włączonej.

Tracklista

A1 Ulysses

A2 Windmills

A3 Valedictorian

A4 Intermission#1

A5 Velocipede

A6 Scavengers

B1 Intermission#2

B2 Thumper

B3 Landslide

B4 Intermission#3

B5 Swarm

B6 Badlands