Quella Vecchia Locanda

Włoską grupa progresywna grająca muzyką symfoniczną lub kameralną została założona w 1970 roku. Zespół wydał dwa albumy studyjne w 1972 i 1974 roku.

Album został wydany w czerwcu 1972 roku, po przybyciu do grupy amerykańskiego skrzypka Donalda Laxa . W albumie od razu można zauważyć klasyczne wpływy oraz niezwykłą złożoność i geniusz w piosence. Przede wszystkim zaznaczono użycie skrzypiec i fletu. Piosenka, która otwiera album to Prologue , utwór w początkowej części czystego rocka z różnymi wejściami wszystkich instrumentów, a następnie ewoluuje w kierunku zakończenia w akustycznej melodii. Początek drugiego utworu jest w stylu Vivaldiego dzięki skrzypcom Lax, a w trzecim podświetlona jest gitara akustyczna. Rozmyte obrazy ; czwarta część albumu zaczyna się od pięknego nakładania się skrzypiec i fletu, kontynuując styl używany w dwóch poprzednich utworach, ale potem zmienia się w twardy kawałek w kierunku finału. Cieco ma ostrą początkową i końcową część, lub prawie dlatego, że ostatnie sekundy utworu charakteryzuje skrzyżowanie skrzypiec i fortepianu. Dialogo to przykład progresywnego rocka opracowanego przez grupę z solówką klarnetową, finałem pełnym efektów dźwiękowych i basu, który jest mistrzem. Towanda the Locanda to idealna równowaga pomiędzy częścią rytmiczną i akustyczną, podczas gdy w końcowym utworze grupy fortepian dominuje prawie cały utwór z efektowną początkową częścią, ustępując miejsca skrzypkom i fletowi w środkowej części , następnie wróć, aby ukończyć utwór i album. Solistę klarnetu w Dialogu wykonuje Peter Z. Lax, brat Donalda, ale nie są one wspomniane w zapisie.