Chorusgirl

Fortuna POP! z radością wita londyński kwartet noise popowy Chorusgirl wraz z ich debiutanckim albumem. Pomysł niemieckiej autorki tekstów, wokalistki i gitarzystki rytmicznej Silvi Wersing, Chorusgirl łączy połyskującą marzycielskość zespołów 4AD, takich jak Lush, noir pop The Cure i słodko-gorzką elektryczność The Breeders w 10 utworach, które błyszczą melodią i popowym charakterem, ale są ukradkiem podważane przez coś mroczniejszego.

Po kilku latach grania w zespołach, które albo się rozpadły, albo wygasły, mając dość bycia czyimś basistą i czując się jak wieczna chórzystka w marzeniach innych ludzi, Silvi Wersing postanowiła uderzyć na własną rękę. Nazywając swój własny zespół z dużą dawką ironii, zwerbowała Udo Westhoffa (bas), Michaela Boyle'a (perkusja) i Diogo Oliveirę (gitara prowadząca), aby dopracować dema, które zrobiła na swoim laptopie, polerując nagrania do połysku hi-fi w Bear Cave Studios w Kolonii. Pod powierzchnią doskonałych popowych piosenek na Chorusgirl można znaleźć ciężkie teksty o pożegnaniu, rezygnacji, żalu, wyobcowaniu i samotności.

Wszystko to jest jednak celowo zakodowane, owiane metafizyczną poezją, którą Silvi robi tak dobrze. Jak wyjaśnia: "Większość rzeczy w życiu jest złożona, więc teksty też powinny takie być. Lubię wywrotowość i nieoczywistość. Jak w najlepszych horrorach". "Oh, To Be A Defector", chwytliwy jak diabli utwór otwierający, opowiada o "nie braniu udziału, o nie graniu w grę wszystkich. O braku przynależności, porzuceniu i byciu w porządku z tym i wykrzykiwaniu tego do wszystkich" i nawiązuje do sekwencji otwierającej "The Eternal Sunshine of the Spotless Mind"; "No Moon" opowiada o śmierci ukochanej osoby i intensywnej samotności zaraz po niej; "Girls of 1926" opowiada o najlepszej przyjaciółce Silvi: "Byłyśmy jak siostry, zbliżałyśmy się do siebie, oddalałyśmy. To złożona więź z niedokończonymi sprawami.

Znalazłam zdjęcie mojej babci i jej najlepszej przyjaciółki z lat dwudziestych; wyglądały tak samo jak ja i moja przyjaciółka. To tak bliska piosenka miłosna, jaką kiedykolwiek dostanę, piosenka miłosna do mojej najlepszej przyjaciółki"; a "Sweetness and Slight", kipiący ledwo tłumionym gniewem, opowiada o intensywnym rozczarowaniu i duszeniu kogoś słodkimi słowami, które wcale nie są takie słodkie.

Dzięki swojemu debiutanckiemu albumowi Chorusgirl tchnęła nowe życie w gitarowy pop, ożywiając gatunek świeżymi hakami i ostrymi piosenkami pełnymi bólu serca, gniewu i żwiru.

Silvi Wersing nie jest już wieczną chórzystką w snach innych ludzi, ale tworzy ścieżkę dźwiękową do swoich własnych – i być może także do swoich koszmarów.