Byo Split Series Vol.Ii

Bracia Stern nie brzmieli tak zaciekle i tak rakietowo od czasów Sound and Fury. Wokale są lekko zakopane w środku gorącej i głośnej jak młoty pneumatyczne mieszanki, a mimo to Shawn Stern ryczy tak szybko, mocno i melodyjnie, jak młody Jake Burns z SLF.

Prawie dwie dekady nagrań i tras koncertowych naprawdę to pokazują: nawet bez olśniewającej produkcji Brygada nigdy nie była tak zwarta, twarda i szybka, jak w utworach takich jak It's Not Like That Anymore, szczerym poszukiwaniu aktualnych wartości tych którzy byli częścią sceny punkowej przełomu lat 70. i 80. Ten sam motyw powraca w utrzymanym w średnim tempie utworze „Let Them Know” z mocnym refrenem, w którym nastroszone włosy prawdopodobnie będą śpiewać na całe gardło. Jedyną wadą tej palącej, 15-minutowej kuli ognia jest to, że składa się tylko z sześciu piosenek.

Dzieje się tak dlatego, że Swingin' Utters otwierają tę płytę sześcioma własnymi piosenkami, równie szybkimi i raczej zwartymi, ale nie tak wściekłymi i ryczącymi – a zadymiony głos Johnny'ego Bonnela Mike'a Nessa nie brzmi tak drastycznie i zaangażowanie jak Stern . Ale nie byłoby potrzeby porównywać tych dwóch grup, gdyby nie dzieliły się płytą LP, a ten kwintet z San Fran sam w sobie jest lepszy niż miliony przeciętnych punkowych aspirantów. Chociaż ich skłonności wywodzą się z brytyjskiego Oi! dni, a ich jedyna naprawdę kiepska piosenka to kiepska imitacja Poguesa ('39), w większości brzmią amerykańsko. Szybka ściana gitarowa przypominająca 4 Skins/Buzzcocks i wznoszące się refreny to także podręcznik amerykańskiego gatunku, uzupełniony niewielkimi harmonicznymi chórkami i partiami gitary prowadzącej nawiązującymi do wielkiej tradycji południowej Kalifornii. —Jack Rabid, Przewodnik po muzyce