Digital Freejazz

Pulsarus jest przede wszystkim koncepcją zespołu. Koncepcją współczesną, szaloną, oddającą charakter czasów. Nadrzędnym aspektem tego bandu jest bezkompromisowa otwartość na wszelkie możliwe przejawy muzyki. Dlatego w repertuarze są polistylistyczne aranże, zrekonstruowane piosenki, freejazzowe improwizacje a nawet ciężkie riffy.

Efektem tej koncepcji oraz współpracy muzyków jest mieszanka wysokooktanowa, w której jedną z podstaw jest groove, który równocześnie czerpie z jazzu i nowej muzyki klubowej. Lecz to co się dzieje ponad tym to przeróżne zjawiska i dialogi instrumentalne, w których odzywa się także noise, free i nowa elektronika. Partie instrumentalne mają przeróżne źródła stylistyczne i prezentują zakres począwszy od balladowej kantyleny a skończywszy na totalnym szaleństwie podbitym distortion. Rzeczy dzieją się na powierzchni ale i w głębi, w tle, na granicy słuchu, tam gdzie trzeba dotrzeć i gdzie jest tajemniczy półcień. Instrumenty poddawane są przeróżnym elektronicznym „torturom”, dzięki czemu oprócz ich naturalnego brzmienia muzycy dysponują całą paletą totalnych zjawisk dźwiękowych, nie mających czasem nic wspólnego ze źródłem, i operują nieraz potężną, dramatyczną przestrzenią. Dlatego muzyka nagle zmienia się z improwizowanego jazzu w oniryczny trans, zaskakuje raz ciszą a raz spiętrzeniem efektów. Dynamika wykracza daleko poza klasyczne jazzowanie, równie istotną cechą tej konstrukcji jest jej przestrzeń i teatralność.