On My Way To Absence

W karierze każdego artysty przychodzi taki moment, kiedy odcina się on od publiczności. Fani, przyjaciele, krytycy – wszyscy oni pozostają w tyle w procesie twórczym; może tylko na chwilę, a może na zawsze. Kiedy taka przerwa następuje, jest to zarówno wyzwalające, jak i przerażające. W albumie On My Way To Absence Damien Jurado dokonał takiego zerwania. Odłożył słuchawkę i zostawił ją leżącą na ladzie, a przy okazji stworzył dzieło, które jest kwintesencją twórczości Jurado; arcydzieło jednego z najbardziej niesamowitych współczesnych głosów.

Pozbawiony wszelkich ciągot do naśladowania gatunków (jego poprzednie albumy celowo przywdziewały inny płaszcz): Waters Ave S to pop, Rehearsals For Departure to folk-rock, Ghost of David to eksperymentalny ambient, I Break Chairs to rock, a Where Shall You Take Me?, americana) On My Way To Absence to dźwięk, jaki Jurado i długoletni współpracownik Eric Fisher wydali, zamykając się na cztery miesiące w mentalnej przestrzeni, od czasu do czasu zapraszając do współpracy przyjaciół (m.in. Rosie Thomas, frontmana Crooked Fingers Erica Bachmana, znajomych Josha Goldena, Setha Warrena, Davida Broeckera, Caseya Fouberta i Andy'ego Myersa), ale ostatecznie tylko ich dwóch pogrążonych w pracy nad materiałem. Pozbawiony nadziei na zadowolenie, Jurado udał się w podróż do wewnątrz i skręcił na coraz mroczniejsze terytorium. On My Way To Absence stało się ostatecznie czymś, co Jurado określa jako "hołd dla zazdrości". Zbliża się do niebezpiecznej krawędzi, a pod koniec albumu, w potężnym "A Jealous Heart is a Heavy Heart", słuchacz jest pozostawiony w pewnym sensie w zawieszeniu w przerażającym miejscu. W przeszłości Jurado mógł mieć obawy przed pozostawieniem słuchaczy w tak niewygodnym położeniu, ale piękno On My Way To Absence polega na tym, że nie dokonuje takich kalkulacji. Po prostu buduje się i buduje, z oczami pełnymi emocji. Kiedy na końcu drugiej strony podnosi się igła, można się zastanawiać, czy kiedykolwiek będzie kolejna strona. Jest to rodzaj historii, która powstaje w artystycznej próżni, rodzaj odosobnienia, w którym artyści tacy jak Jandek i The Microphones tworzyli wspaniałe albumy. To mroczny portret, który dobrze pasowałby do gipsowych ścian w domu Fassbindera, tuż obok Berlina Lou Reeda, jeśli chodzi o czystą emocjonalną śmiałość.

On My Way To Absence jest pełen życia i przesiąknięty historią. Utwory, które sięgają głęboko w katalog Jurado, powracają i są traktowane w najbardziej bezpośredni sposób z dotychczasowych (na przykład "Big Decision" i "Simple Hello"). Jak świadczy o tym dorobek Jurado, jego twórczość piosenkarska jest ponadczasowa. Tak jak Nick Cave, Lucinda Williams i Gillian Welch piszą utwory, które brzmią jak spalone ogniem czasu, tak Jurado tworzy piosenki, które brzmią staro nie dlatego, że opanował strukturę muzyki z dawnych lat, ale raczej dlatego, że uchwycił szczególną pierwotną esencję w sposobie opowiadania o ludziach. Znajduje szybką prawdę, to, co dobre, i wyśpiewuje to z głębi serca. Taka jest magia Damiena Jurado.

Tracklista
1 White Center 3:04

2 Lottery 4:00

3 Big Decision 4:32

4 Lion Tamer 3:49

5 Fuel 2:16

6 Simple Hello 3:41

7 Sucker 3:17

8 I Am The Mountain 3:26

9 Night Out For The Downer 4:09

10 Northbound 1:38

11 Iceicle 3:13

12 A Jealous Heart Is A Healthy Heart