Vertigo

Osiemnasty album The Necks, Vertigo, to pełen wrażeń, kalejdoskopowy poemat dźwiękowy na mrocznie mieniącym się tle. Powoli, ale nieubłaganie posuwa się naprzód, przekracza wiele granic, pozostając jednak wiernym misji i nastrojowi ustanowionemu w strofach otwierających tę filmową, 44-minutową podróż. Vertigo to dzieło, które można postrzegać jako całość lub jako dwie symetryczne połówki. The Necks po raz kolejny oferują dźwiękową wycieczkę, która odzwierciedla zarówno światło, jak i mrok przedpotopowego świata.

W przeciwieństwie do ciągłych improwizacji, jakimi są ich występy na żywo, albumy studyjne The Necks nabierają kształtu dzięki misternej pracy nad nimi, wykonywanej w trakcie całego procesu nagrywania i miksowania. "Tym razem dyskusja zaczęła się na poważnie podczas samej sesji, kiedy to zaczęliśmy realizować pomysł zawarcia dronu działającego od początku do końca, na którym moglibyśmy zawieszać pomysły" – powiedział basista Lloyd Swanton – "Ale tak jak w przypadku wszystkich albumów Necks, skończyliśmy w zupełnie innym miejscu, niż to sobie początkowo wyobrażaliśmy".

Utrzymując napięcie pomiędzy zawieszeniem a upadkiem, Vertigo czerpie z różnorodnej palety dźwięków stworzonej w studiu przez Tony'ego Bucka (perkusja/perkusja/gitara), Lloyda Swantona (bas) i Chrisa Abrahamsa (fortepian/klawisze), z wykorzystaniem wszelkich instrumentów domowej roboty, rozszerzonych technik instrumentalnych i maratońskich eksploracji tekstur dźwiękowych.

Jeden utwór, a jednocześnie dwa. Monochromatyczny, ale wielobarwny. Mroczny, ale żarzący się. Rozległy i nieruchomy. Melancholijny i porywający. The Necks. Vertigo.

Tracklista

A Vertigo A 21:39

B Vertigo B 21:57