Testarossa

Kiedy ostatni raz zostawiliśmy Davida Cohna (Serengeti) i Yoni Wolf, był rok 2011 – rok królika, rok Occupy Wall Street i ich pierwszy wspólny album, Serengeti's Family & Friends. Gdzieś pośród załamania Charliego Sheena i ostatniego odcinka Oprah, duet wypuścił jeden z najbardziej ponurych i jednocześnie zabawnych cykli piosenek, jakie kiedykolwiek wymyślono, pełen opowieści o bigamii, rekonstrukcji siebie, uzależnieniu i zhańbionych zawodnikach UFC. Biada zakwaszona przez kaprys.

Pół dekady później, Serengeti i Wolf (główny twórca piosenek w zespole WHY?), powrócili z Testarossą. Wydany w maju 2016 roku przez Joyful Noise Recordings, album jest ścieżką dźwiękową do scenariusza, który para napisała podczas wspólnej trasy. Każda piosenka to konceptualizacja sagi o skrzyżowanych kochankach, Maddy i Davy'm.

Po tym jak Davy zaszedł w ciążę z Maddy, oświadczył się jej. Ceremonia była piękna, tradycyjna. Niedługo potem zespół Davy'ego wystartował, a on sam popłynął na fali odrodzenia garażowego rocka. Ale niestety, wkrótce ich muzyka wyszła z mody, a degustatorzy zostawili ich na pastwę losu. Żaden blog nie tknąłby ich dziesięcioma słowami, ale Davy nigdy się nie poddał. Muzyka była jedynym życiem, jakie znał, jedynym sposobem na zapłacenie rachunków i poradzenie sobie z bólem.

Brał więc każdy możliwy występ, przemierzał drogi, mając nadzieję na rozkwit swojej kariery na słabo uczęszczanych koncertach od Hoboken po Hamburg w Niemczech. Czasy były ciężkie. Davy ledwie miał jakiekolwiek dochody, które mógłby wysłać do domu Maddy i ich dwójki dzieci. Gdy jej mąż był w drodze, była zmuszona podjąć pracę jako kelnerka przy koktajlach. Lekko zdegradowana, ciągle podrywana, w końcu znalazła ukojenie w ramionach najlepszego przyjaciela/byłego kolegi Davy'ego z liceum.

Testarossa oddaje ten chaos i emocjonalne zawirowania, zimne dekady i mroczne wspomnienia. W otwierającym album utworze "Umar Rashid", Serengeti (jako Davy) mówi słuchaczom, że jest tak niespokojny jak to tylko możliwe. W "Allegheny" Serengeti (jako Davy) wciela się w melancholijne pianina, nostalgicznie łagodzi swoje winy, wspominając o modelu Testarossy, który przywiózł do domu dla swoich dzieci. Yoni śpiewa: "Mówiłem ci raz, mówiłem ci dwa razy, kochanie, jestem zimny jak lód… Muszę złapać ten lot".

Sentyment destyluje powolny rozkład albumu. Jest to zaawansowane badanie życia, które się rozpada. Desperacja sympatycznego psiaka, który tak nieubłaganie gonił za swoimi marzeniami, że stracił tych, których najbardziej kochał. Tęskni za swoimi dziećmi, ale wciąż prowadzi rozpustne życie z dala od nich.

Jak zawsze, w tle jest smutek i żal, grzech i pokuta, zestawienie ponurej rzeczywistości, surrealizmu i czarnego humoru. To brudny, dziwny i błyskotliwy album, który z każdym przesłuchaniem staje się coraz bardziej surowy i wyrazisty. To miłość i rozmyślna destrukcja przy piwie i kieliszku – ścieżka dźwiękowa do złych decyzji i pokrętnych kolei losu. Yoni & Geti. Testarossa.

Tracklista

1. Umar Rashid 01:16

2. Allegheny 04:05

3. Madeline 03:26

4. Frank 03:05

5. Lunchline 03:55

6. Change 00:47

7. Wassup (Uh Huh) 01:53

8. Lucky Town 02:47

9. What A Fool 00:47

10. Simone 02:45

11. Down 02:37

12. The Lore 03:12

13. I, Testarossa 04:01

14. Simple & Sweet 01:34