Nie Zdarza Się

Im starsi tym lepsi, rzec by się chciało. Czwarta płyta Profanacji to fajne, zaskakująco niebanalne punkowe piosenki i świetne teksty. Wielką gwiazdą już nie zostaną, ale ci co swoje wiedzą, docenią ich i tym razem.

Domena Profanacji od lat 20-stu kilku, to błyskotliwe literacko liryki na tematy nie zawsze wesołe. Ocierające się o czarny humor (rzut oka na okładkę); czasami celnie i krytycznie oceniające kolorowe atrybuty współczesność, a czasami tylko własne miejsce w życiowym kabarecie. Nieprzypadkowo lider zespołu Arek Bak, jest uważany za jednego z lepszych tekściarzy współczesnego punk rocka i do dziś za ikonę ma Kurta Vonneguta.
Nowością jest za to fakt, że Profanacja, znana ze skłonności do przekory, na „Nie zdarza się” wróciła do swych najbardziej punkowych korzeni. W składzie ograniczonym do tria, Profanacja uświadomiła sobie, że w prostocie i spontaniczności tkwi siła i że Bad Brains (tzw. „idole” Profanacji) byli najlepszym zespołem na świecie. Ta płyta nieprzypadkowo nazywa się „Nie zdarza się” jako nawiązanie do pierwszego, całkiem legendarnego już materiału zespołu z 1990 roku.
Nowe piosenki wpadają w ucho ale dla tych którzy lubią tylko te numery, które już słyszeli, zespół ma też niespodziewaną wersję „Kameleonów” i wciąż ironicznie bluźnierczego „Pielgrzyma” poświęconego Najsławniejszemu Ze Wszystkich Polaków. Płyty z mądrymi piosenkami zdarzają się tak rzadko, że można wręcz zwątpić w ich istnienie. Należy więc korzystać z rzadkiej okazji posłuchania zespołu który ma coś do powiedzenia.