Annoyance And Disappointment

Album, którym Dawid potwierdził, że nie jest chwilowym zjawiskiem, które nierozerwalnie będzie powiązany z programem TVNu. Jego drugi solowy album nie pozostawił złudzeń na to, że Pan Podsiadło cały czas poszukuje i rozwija się muzycznie. Jest tutaj bardziej dojrzale niż na debiucie, wszystko jest bardziej przemyślane i lepiej ułożone w jedną całość. Przypominam, że w chwili wydania tego albumu Dawid miał 22, więc tym bardziej brawa za artystyczną dojrzałość. Dawid na tym albumie stał się mniej grzeczny, bardziej zaskakujący. Mamy tutaj sporo brytyjskiego grania, oraz szeroko pojętego popu i alternatywny, czyli to co inspirowało/inspiruje Dawida. Można się inspirować i zrobić coś po swojemu? Jak widać można. Album również zawiera chyba mój ulubiony numer Dawida ogólnie, czyli "W Dobrą Stronę". Podsiadło jest wokalistą, który ma plan na siebie, nie jest to podróżowanie na oślep na zasadzie "zobaczymy co z tego wyjdzie". Stara się zachować różnorodność, a nawet jeśli czymś się inspiruje tak jak wspomniałem to "przepuszcza" to przez własne "ja". Myślę, że nagrywając kieruje się tym, że ma mu to sprawiać przyjemność, a nie tym ile razy puści to RMF FM – bardzo dobrze. Podsiadło jest jednym z ciekawszych artystów na naszej scenie, który naprawdę coś robi, a nie tylko pokazuje na ściankach i bierze udział w durnowatych programach dla celebrytów, co również jest bardzo na plus. Reasumując – bardzo dobry album, bardzo dojrzałego, młodego wokalisty.

Wydanie winylowe to aż dwie płyty, zawierające materiał z "Annoyance and Disappointment" oraz 2 utwory, nigdy wcześniej nie wydane na żadnym nośniku fizycznym.