And The Weathermen Shrug Their Shoulders

Jedno z najbardziej udanych wcieleń tak zwanego avant-punka. Wzruszająco udane, drugie już spotkanie nowojorskiego awangardowca Toma Cory znanego ze współpracy z całą tamtejszą śmietanka, na czele z Fredem Frithem (cudaczny duet Skeleton Crew) Eugene'em Chadbourne'em i Johnem Zornem i wciąż przepoczwarzającego się anarcho-punkowego bendu the Ex, który między innymi dzięki naukom wyniesionym ze współpracy z Corą jest dziś poważanym zespołem imrowizatorskim. Ostre dźwięki gitar i hałaśliwe partie perkusji The Ex nadały już i tak ekspresyjnej grze wiolonczeli Toma Cory kontekst jakiego nie spodziewałby się on sam (w istocie zainspirowani jego solowymi dokonaniami oraz wspomnianym Skeleton Crew holendrzy podchwycili parę patentów owego duetu posuwając je jednak do ekstremum) a niniejsza płyta odzwiercielda to lepiej niż ich poprzednie "Scrabling at the Lock" lub projekt Roof (w składzie którego poza Corą i mistrzem szalonych technik wokalnych Philem Mintonem znalazł się basista the Ex – Luc). Dodatkowo jest to pierwsza płyta nagrana już z Andy'm Moor'em – do niedawna gitarzysta zaprzyjaźnionego Dog Faced Hermans – co również nie pozostaje bez wpływu na jej brzmienie. Nawałnica agresywnych dźwięków w "What's the story", liryczność ballad takich jak "Dere geliyor dere" czy "Okinawa mon amour" pozostawiają niezatarte wrażenie obcowania z czymś wyjątkowym. Cała płyta bardzo równa, każdy utwór na swój sposób genialny. Rekomendowane wszystkim nieortodoksom – zarówno z kręgów punk-rocka jak i zapatrzonej w formę awangardy.