All Roads Lead To Ausfahrt

Bracia Wright wraz kolegą ponownie wykonują gwałtowny odwrót w stronę punkowych podrygiwań na parkiecie przetartym już przez the Ramones. Po nienajgorzej prezentującym się No One, które wypełniały długie, nierzadko okraszone gęstą improwizacją songi (w tym ich interpretacja słynnego Bitches Brew trebacza Milesa Davisa), niejako dla oczyszczenia ducha przyszła pora na rock and roll. Trzynaście piosenek to w większości zagrane z dużą werwą, choć już nieco wtórne czady. Przykładowo otwierający płytę Wake Up – bodajże najlepszy na tej płycie – zupełnie jakby jego przeznaczeniem było (z)dobić poranki mimowolnych rannych marków rykliwym “Wakeeeeeeeeeeeeeee Uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuup!”. Czas pokaże czy ten zakręt okazał się ślepą uliczką czy odświeżającą tułaczką. No bo niestety śmiem wątpić czy All Roads Lead To Ausfahrt będzie płytą na miarę the World as Worldhood (as such), która wyraźnie pomimo pewnej natarczywej melodyjności wpompowała nieco krwi w żyły osłabionego po odejściu Andy Kerra organizmu NMN. Po nowym albumie NMN słychać wyraźnie że panowie są już daleko od swej macierzystej formacji, że żyją już głównie swym konsekwentnie wtórnym epigonem Ramones, czyli Hanson Brothers. Ale już pominąwszy kwestię konwencji, to wciąż znakomity zespół koncertowy w czym utwierdził nas podczas ich niedawnej wizyty w Polsce. Tych dziadków nigdy na emeryturę nie puścimy!